پارامتر های محدود کننده مصرف انرژی در معماری

داده اقلیمی در اکثر نقاط ایران محدود بوده ، بایستی گسترش داده شوند . دور نمای از اتمام ذخایر فسیلی جهان در طی چند دهه آینده ، موضوع جهانی شدن ، افزایش رقابت بین کشورهای جهان باعث شده است تا، بهینه سازی مصرف انرژی، بعنوان یک سیاست استراتژیک از سوی اقتصادانان و دولتمردان کشورهای جهان مطرح گردد. در سال های اخیر ، بحث استفاده از انرژی های نو جهت گرمایش و سرمایش ساختمان ، نظر مهندسین و معماران را به خود معطوف ساخته است. با توجه به این موضوع که بخش وسیعی از کشور در ناحیه آب و هوایی گرم قرار دارد. اجرای روش های مناسبی جهت کاهش هزینه های سرمایش ساختمان قابل تامل است. مهمترین عامل آلوده کننده محیط زیست در جهان، به خصوص کشور ایران، مصرف انرژی فسیلی در فضاهای مسکونی، اداری، تجاری برای سرمایش و گرمایش است. با مهاجرت مردم از روستا به شهر، به تعداد مصرف کنندگان به سوخت فسیلی و یا بطور غیر مستقیم برق، که پایه صنعت جهان می باشد، افزوده می گردد. مسیله انرژی در ایران ، سال ها مورد توجه نبوده است. یاران ه آشکار و پنهان دولتی ، همگان را از توجه واقعی به ارزش انرژی دور داشته است. بحران انرژی از مهمترین مسایل است که بشر در قرن 21 با آن مواجه است. در حالی که تقاضا برای انرژی رو به افزایش است، منابع سوخت در حال اتمام می باشند. برای فرار از این بحران کارآمدترین استراتژی، بهینه کردن مصرف انرژی، جایگزین کردن انرژی نوین به جای سوخت فسیلی می باشد. در این مقاله به بررسی تاثیر دیوار، بام، تهویه، سبک سازی، سایه، طراحی در مصرف انرژی می پردازیم.

Keywords:

معماری , انرژی , طراحی , ساختمان , اقلیم