ارزیابی بالینی استفاده از انواع تثبیتهای داخلی برای تثبیت شکستگیهای مختلف استخوان بازو در سگ و گربه: هفت مورد در مدت شش ماه abstract
مقدمه: چهار قلاده سگ و سه قلاده گربه از نژادهای گوناگون، در محدوده سنی (1ماهه تا 4سال)، بازهمتغیر وزن (10-8/0 کیلوگرم) و با تاریخچههای متنوع از عدموزن گیری روی اندام قدامی به بیمارستان تخصصی دامپزشکی دانشگاه تهران ارجاع داده شدند. در معاینه بالینی درد، کریپیتوس و تورم در شش استخوان بازوی چپ و یک مورد در هیومروس راست مشاهده شد. در رادیوگرافی استخوان بازو در گربه یک مورد شکستگی مارپیچ و یک مورد سالترهریس نوع یک و یک مورد سالترهیس نوع چهار و در سگها دو مورد شکستگی عرضی، یک مورد سالترهریس نوع دو و یک مورد شکستگی مونوکوندیلار میانی تشخیص داده شد. چهارمورد از شکستگیها در حیوانات نابالغ و یک مورد شکستگی در سگقدیمی (دوماه) بود. روش کار: سه مورد از شکستگیها توسط پلیت (DCP(Plate Compression Dynamic(دومورددرسطح کرانیال ویک موردمیانی)، دو مورد کراس پین، یک مورد
پین داخل مدولا و وایر ویک مورد
screw lag توسط پیچ کنسلوس اصلاح گردید. یکی از مورد پلیت به همراه وایر بود. در شکستگیقدیمی از plate bridging و گرافت استخوانی استفاده شد. در رادیوگرافی بعد از عمل reduction و alignment بسیار مطلوب گزارش شد و ارزیابیهای رادیولوژی مکرر و همچنین مشاهدات صاحبحیوان حاکی از روند مطلوب التیام و اتمام آن به طور کامل بود. بحث و نتیجه گیری: شکستگی استخوان بازو 34 %از شکستگیهای اندام قدامی را شامل میشود، همچنین10-8 %شکستگیهای سگ و 13-5 %شکستگیهای گربه را اتشکیل میدهد. قسمت اعظم شکستگیها در قسمت میانی و یک سوم پایینی رخ میدهد. شکستگی سالترهریس نوع یک به ندرت رخ میدهد. تثبیت شکستگی با استفاده از پین داخل مدولایی همراه با سیم سرکلاچ یا تثبیت خارجی، تثبیت خارجی و پلیت انجام میشود. سر به سر کردن و تثبیت قوی در شکستگیهای هیومروس حایز اهمیت هست. باتوجه به فاکتورهای مکانیکی، بیولوژیکی و کلینیکی ایمپلنت مناسب باید انتخاب شود و همچنین درک بالا از وضعیت بیمارو شکستگی توام با دانش کافی و مهارت بالا نتایج بسیار مطلوبی رو رقم خواهد زد. در این 7 مورد شکستگی استخوان بازو میزان موفقیت 100 %بود.