عملکرد روسازی بتنی ژیوپلیمری در برابر سیکل ذوب و یخ

سرباره کوره آهن گدازی بعنوان محصولات جانبی تولید فولاد در ساخت روسازی بعنوان مصالح محلی مقرون بصرفه بکار برده می شود میزان انرژی برای تولید آن کم بوده و دوستدار محیط زیست است. از تولید هرتن سیمان تقریبا یک تن CO2 تولید و گازهای آلاینده در اثر سوختن نفت کوره و برق مصرفی در کارخانه های سیمان، وارد محیط زیست می شود؛ در مقایسه ژیوپلیمرها با شیوه متفاوتی تولید می شود و % 60 انرژی و 80 تا % 95 میزان انتشار گاز CO2 در مقایسه با سیمان پرتلند معمولی کمتر است. لذا توسعه و کاربرد سیمان ژیوپلیمری اهمیت بسزایی در حفظ زیست محیطی دارد. دوام در روسازی بتنی به عمر مفید آن قبل از آسیب دیدگی تحت شرایط مفروض گفته می شود. ترک خوردگی ناشی از فشار تبلور در منافذ بتن در معرض دماهای بسیار سرد نظیر یخ زدگی و پدیده ذوب و یخ از جمله موارد قابل توجه در کاهش دوام بتن می باشد. از راهکارهای افزایش دوام بتن دربرابر چرخه ذوب و یخ، استفاده از مواد مکمل است که یکی از آن ها استفاده از سرباره قلیا فعال شده بصورت جایگزین سیمان است و این جایگزینی باعث افزایش دوام روسازی بتنی می گردد. در این مقاله دوام بتن ژیوپلیمری حاوی سرباره قلیایی فعال شده دربرابر چرخه های ذوب و یخ با توجه به کاهش وزن و مدول گسیختگی نمونه های بتنی بررسی شده است که درنتیجه بتن حاوی 400 کیلوگرم بر متر مکعب سرباره بیشترین دوام را دارد.

Keywords:

تن ژیوپلیمری , سرباره قلیا فعال شده , چرخه ذوب و یخ , دوام بتن