تاثیر تمرین استقامتی و مکمل بولدنون بر ژن پی 53 بافت بیضه موش های صحرایی نر

تحقیق حاضر به منظور بررسی تاثیر تمرین استقامتی و مکمل بولدنون بر ژن پی 53 بافت بیضه موش های صحرایی نر انجام گرفت. روششناسی: برای انجام این تحقیق تجربی- آزمایشگاهی، تعداد 42 سر موش نر ویستار به طور تصادفی در 7 گروه تقسیم شدند؛ گروه اول: بدونتمرین + تزریق دارونما، گروه دوم: بدون تمرین + تزریق روغن زیتون، گروه سوم: بدون تمرین + تزریق بولدنون به میزان 2 میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن، گروه چهارم: بدون تمرین + تزریق بولدنون به میزان 5 میلی گرم به ازای هر کیلو گرم وزن، گروه پنجم: تمرین استقامتی + تزریق دارونما،گروه ششم: تمرین استقامتی + تزریق بولدنون به میزان 5 میلی گرم به ازای هر کیلو گرم وزن، گروه هفتم: تمرین استقامتی + تزریق بولدنون بهمیزان 5 میلی گرم به ازای هر کیلو گرم وزن. پس از جمع آوری داده ها، از آزمون کروسکال والیس برای تعیین تغییرات بین گروهی استفاده شد.آزمون فرضیه های پژوهش درسطح P≤0/05 و با استفاده نرم افزار SPSS21 انجام شد. نتایج آزمون کروسکال والیس حاکی از وجود تغییرات معنی دار برای بیان ژن پی 53 بین گروه ها بود. یافته های تحقیق نشان می دهد که فعالیت منظم استقامتی می تواند بیومارکرهای آپوپتوز رادر بافت بیضه مخصوصا از مسیر داخلی آپوپتوز تغییر دهد؛ که این مسیله ممکن است به دلیل تعدیل تولید گونه های فعال اکسیژن میتوکندریاییاز طریق افزایش فعالیت انزیم های میتوکندریایی باشد. همچنین مصرف مکمل هایی نظیر بولدنون نیز می تواند به دلیل آسیب اکسایشی موجبافزایش مارکرهای مرتبط با آپوپتوز شود.

Keywords:

تمرین استقامتی , بولدنون , ژن پی 53 , بافت بیضه , موش های صحرایی نر