بررسی گردشگری روستایی با تاکید بر روستاهای هدف گردشگری مورد پژوهی روستای دیل شهرستان گچساران

گردشگری روستایی و کشاورزی در ایران درصد بسیار کم و ناچیزی در میان فعالیت های گردشگری به خود اختصاص داده است.بازدیدکنندگان از روستاها عمدتا از دوستان و آشنایان خانواده های روستاییان هستند و عملا درآمدی برای آنان ایجاد نمی کنند. با توجهبه وضع موجود، بجز روستاهای انگشت شماری نظیر ماسوله، ابیانه و کندوان مناطق کشاورزی و روستایی ایران برای فعالیت هایگردشگری سازماندهی نشده اند و کمترین امکانات از جمله راه های دسترسی مناسب، اقامتگاه ها و سایر امکانات زیرساختی در اینمناطق وجود ندارد. این در حالی است که گردشگری و اقتصاد گردشگری، در حال تبدیل شدن به یکی از ارکان اصلی اقتصاد تجاریجهان است، افزون بر این بسیاری از برنامه ریزان و سیاستگزاران توسعه نیز از صنعت گردشگری به عنوان رکن اصلی توسعه پایدار یاد میکنند. در این راستا گردشگری روستایی نیز جزیی از صنعت گردشگری به حساب می آید که می تواند با برنامه ریزی اصولی، مناسب وشناسایی مزیتها و محدودیتهای گردشگری روستایی نقش موثری در توسعه این مناطق و در نتیجه توسعه ملی و تنوع بخشی به اقتصادملی برعهده داشته باشد. یکی از استان های مستعد در زمینه ی گردشگری روستایی و اکوتوریستی استان چهارفصل کهگیلویه وبویراحمد و به ویژه شهرستان گچساران است که با وجود جاذبه های متعدد گردشگری تفریحی از قبیل سدکوثر، آرامگاه بی بیحکیمه (س) خواهر امام رضا (ع)، موقعیت ارتباطی مناسب، طبیعت بکر و دست نخورده، پل تاریخی خیرآباد و ... دارای چهار روستاینمونه و هدف گردشگری قلات گناوه، مارین، سربیشه و روستای دیل می باشد که ما در اینجا سعی کرده ایم تا از طریق مشاهداتمیدانی، پرسشنامه و مصاحبه با ساکنین، رجوع به اسناد و مدارک موجود و نهایتا از طریق تکنیک تحلیلی سوات مهم ترین پتانسیل ها وموانع گردشگری در روستای هدف گردشگری دیل را بشناسیم و بتوانیم در حد توان راهکارهای اجرایی موثر در جهت شناخت بهتر واستفاده ی حداکثری از این فرصت بالقوه را ارایه نمایی .