مطالعه تطبیقی مردم سالاری در قانون اساسی ایران وچین

دموکراسی در اصطلاح سیاسی به معنای اداره حکومت به وسیله ملت ، حکومت تمام مردم یا روشی در حکومت است که مبتنی بر اراده ملت باشد . بدین لحاظ، دمکراسی به حکومت عامه تعریف شده است؛ حکومتی که در آن حاکمیت در دست مردم است و کارها به وسیله نمایندگانی که عموم مردم انتخاب می کنند. انجام می شود. مردم سالاری به عنوان معادل لفظی دمکراسی، به این معناست که مردم بر مقدرات امور خود احکم اند و حق تعیین سرنوشت سیاسی اجتماعی خود را دارند. بر این اساس پژوهش حاضر با عنوان مطالعه تطبیقی مردم سالاری در قانون اساسی ایران و چین به بررسی مردم سالاری در قانون اساسی ایران و چین می پردازد. روش انجام پژوهش توصیفی- تحلیلی می باشد. نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد کهدموکراسی برای این که کارآمد باشد، به دستگاه قضایی مستقل و تا حدی هم مدار نیاز دارد. در چین، برخی از ستون های دموکراسی که می توانند این کشور را در مسیر دموکراسی رقابتی هدایت کنند، قایب اند. همچنین جمهوری اسلامی براساس قانون اساسی، نظامی مردم سالار و دموکراتیک است که با معیارهای موجود دنیا هم تطبیق دارد و مشکلات و ایرادات آن، بیشتر ناشی از تجربه اندک و نیز عملکرد کارگزاران آن است.

Keywords:

مردم سالاری , قانون اساسی , دموکراسی