توجیه جرایم عقیم ومحال در حقوق کیفری ایران

اگر بخواهیم سه عنصر اصلی در حقوق جزا را نام ببریم آن سه عنصر عبارت است از جرم، مسیولیت کیفری و مجازات در چرخه تحقق جرم فرد باید مراحلی را طی بکند، اگر فرد تمام مراحل را بطور کامل طی بکند و به نتیجه ی مورد نظر برسد جرم تام اتفاق افتاده است اما گاهی اتفاق می افتد که فرد تمام مراحل مجرمانه را طی می کند ولی به نتیجه مورد نظر نمی رسد. در اصطلاح جرم عقیم و یا محال اتفاق می افتد، در اینکه مرتکب جرم عقیم و یا جرم محال برابر قانون مجازات اسلامی قابل مجازات می باشند یا خیر به دلیل عدم تصریح قانون گذار به دو جرم یاد شده و عدم ذکر این دو جرم به وسیله ی فقه اسلامی مسیله اختلافی است لکن ما در این بحث بر آن هستیم ضمن بیان نظر حقوقدانان، نظر فقه اسلامی در خصوص این دو جرم را روشن کنیم، می توانیم با تفسیر ماده 122 و تبصره ی آن مرتکبان چنین جرایمی را واجد مسیولیت کیفری و مستحق مجازات بدانیم چرا که منطق حقوق کیفری حکم می کند و به دو دلیل بتوان مرتکب چنین جرایمی را مستحق مجازات بدانیم یکی بر مبنای حالت خطرناکی که دارند به این معنا که ما دنبال پیشگیری از آسیب های ناشی از رفتار خطرناک هستیم، دوم بر مبنای شخص خطرناک یعنی با بار کردن مجازات بر این افراد به دنبال خنثی کردن شخص خطرناک هستیم.

Keywords:

جرم ناقص , جرم عقیم , جرم محال , تجری