طراحی سرای محله با رویکرد حس تعلق به مکان (نمونه موردی: محله قاضیلر شهر خلخال)

انسان موجودی اجتماعی و وابسته به زندگی جمعی است، که در این حیات جمعی، هویت می یابد و نیازهای خود را برآوردهمی سازد. با مدرن شدن زندگی شهری، محلات از هویت قدیمی خود خارج شده اند بنابراین ایجاد فضایی جمعی پویا و بیزوال که کاربران آن با طیف سنی و علمی متفاوت می باشد، با فراهم آوردن امکاناتی چند با عنوان سرای محله نیازمند بررسیاست. در اژوهش حاضر به روش تحلیلی- توصیفی ، و با اخذ و گردآوری اطلاعات از طریق روش جمع آوری اسنادی و کتابخانهای به بررسی ادبیات موضوع سپس به منظور اطمینان از طراحی سرای محله با تاکید بر مولفه ی حس تعلق به مکانپرسشنامه ای طرح و در میان ساکنین محله پخش شد. درصد ارتباط فاکتورهای استخراج شده از مبانی نظری مطالعه شده بافاکتورهای موثر بر حس تعلق به مکان سنجیده شد. نهایتا مدلی از تحقیق با استفاده از نرم افرارSPSS و آزمون همبستگی پیرسون استخراج شد که بیانگر آن است که فرض صفر رد شده و با اطمینان 95 % می توان گفت رابطه معنی داری بین دو متغیرمورد بررسی وجود دارد. با توجه به مثبت بودن علامت ضریب همبستگی بین دو متغیر رابطه مستقیم دارد. بنابراین با توجه بهنتایج به دست آمده از نمونه آماری وجود یک مکان درخور با خصوصیت حس تعلق به مکان،برای تعاملات اجتماعی ساکنینمحل الزامیست.

Keywords:

محله سنتی , سرای محله , مکان , حس تعلق به مکان