اثربخشی درمان راه حل محور به شیوه گروهی بر بهبود کیفیت زندگی و بهزیستی روان شناختی مادران دارای کودک عقب مانده ذهنی آموزش پذیر شهر اهواز

هدف: اثربخشی درمان راه حل محور به شیوه گروهی بر بهبود کیفیت زندگی و بهزیستی روان شناختی مادران دارای کودکعقب مانده ذهنی آموزش پذیر شهر اهواز بود.روش کار: در این پژوهش نیمه تجربی در سال 1394 از روش پیش آزمون وپس آزمون با گروه شاهد استفاده شده است. جامعه پژوهش شامل مادران دارای کودک استثنایی شهر اهواز می باشد که بهصورت نمونه گیری دردسترس انتخاب شدند. تعداد 30 مادر دارای کودک عقب مانده ذهنی بودند که در دو گروه 15 نفریبه عنوان گروه آزمایش و گروه گواه به صورت تصادفی انتخاب شدند. و پرسشنامه های کیفیت زندگی شازمان بهداشت جهانیو بهزیستی روانشناختی ریف بود. برای تحلیل داده ها از نرم افزار SPSS روش های آمار توصیفی و تحلیل (کواریانس) استفادهشد. یافته ها: رویکرد راه حل محور بر کیفیت زندگی و بهزیستی روانشناختی موثر است (P<0/001) تجزیه و تحلیل دادهها بر ابعاد بهزیستی روانشناختی و کیفیت زندگی موثر بود. نتیجه گیری: با توجه به افزایش نرخ طلاق در دو دهه گذشته درکشور، درمان راه حل محور با کمک به مادران دارای کودک عقب مانده ذهنی برای توسعه راه حل های موثر و یافتن موارداستثنا در زندگی می تواند کیفیت زندگی و بهزیستی روانشناختی این افراد را بالا ببرد.

Keywords:

راه حل محور , بهزیستی روانشناختی , کیفیت زندگی , عقب مانده ذهنی