اعتماد به سرپرست میانجی بین تعهد سازمانی و تعهد به تغییر

اعتماد به عنوان متغیری اساسی در تاثیر بر اثربخشی سازمانی شناخته شده است که به عنوان سطح اعتمادی است که کارکنان نسبت به مدیران دارند. برای ساخت یک ابزار موثر بین تعهد سازمانی و تعهد به تغییر سازمانی به نظر می رسد اعتماد به سرپرست نقش اساسی دارد. در پژوهش حاضر که بین 225 نفر از کارکنان شرکت توزیع برق شمال اصفهان انجام شده است؛ از پرسشنامه تعهد سازمانی الفور و وکسلر (1996)، تعه به تغییر سازمانی (براتی و عریضی، 1391) و اعتماد به سرپرست مک آلستر (1995) استفاده شده است. یافته های پژوهش نشان داد که بین تعهد سازمانی و تعهد به تغییر رابطه غیر مستقیم و مستقیم وجود دارد و تحلیل بوت استراب نشان داد که این رابطه از طریق میانجی اعتماد به سرپرست ایجاد می شود. بعد مبادله ای دو مقیاس تعهد سازمانی و تعهد به تغییر به میانجی مولفه شناحتنی اعتماد، بعد همانندسازی با میانجی مولفه عاطفی اعتماد و بعد پیوستگی با میانجی مولفه های شناختی و عاطفی می باشد. نتیجه گیری: به مدیران و سازمان ها توصیه می شود چناچه به دنبال ایجاد تعهد سازمانی و به دنبال آن تعهد به تغییر می باشند باید در سعی ایجاد اعتماد در زیردستان نمایند.

Keywords:

تعهد سازمانی , تعهد به تغییر , اعتماد به سرپرست , متغیر میانجی , تحلیل بوت استراپ