انتخاب روش مناسب همکاری فناوری برای تولید الکترود گرافیتی در ایران

امروزه با توجه به روند سریع تحولات فناوری، هیچ شرکت و کشوری قادر به تامین تمام فناوری های مورد نیاز خود نمی باشد. لذا همکاری فناوری با دارندگان فناوری امری اجتناب ناپذیر است. اما از آنجا که هر پروژه همکاری و انتقال فناوری، دارای ابعاد مختلفی از جمله مباحث فنی، اقتصادی، حقوقی و اجتماعی است و در بسیاری از موارد، تبعات عدم توجه به این مسایل می تواند، ضربات جبران ناپذیری را به اقتصاد کشور وارد نماید، آگاهی از معیارهای اساسی که می بایست قبل از همکاری فناوری، مورد توجه قرار گیرند، امری حیاتی برای مدیران و سیاست گذاران این عرصه می باشد. در این مقاله، مدل های مرسوم انتخاب روش انتقال فناوری در سطح جهان، مورد مطالعه قرار گرفت و با شناسایی معیار های موثر بر انتخاب روش انتقال فناوری و شیوه همکاری های فناوری، از روش تصمیم گیری چند شاخصه، استفاده گردید. سپس با استفاده از روش AHP، مدلی طراحی شد تا از این طریق، مناسب ترین روش همکاری فناوری برای ایجاد کارخانه الکترود گرافیتی، اولویت بندی شود. نتایج حاکی از آن بودند که بهترین روش ها برای همکاری و انتقال فناوری الکترود گرافیتی به ترتیب اولویت، سرمایه گذاری مستقیم خارجی، سرمایه گذاری مشترک و خرید امتیاز بودند.

Keywords:

همکاری فناوری , انتقال فناوری , الکترود گرافیتی , مدل های تصمیم گیری چند شاخصه (MADM) , فرآیند تحلیل سلسله مراتبی (AHP)