بررسی عوامل موثر بر هیدروژیوشیمی آبخوان زاهدان با استفاده از روش های تحلیل عاملی،نمایه های اشباع و نمودارهای ترکیبی

Publish Year: 1393
نوع سند: مقاله ژورنالی
زبان: Persian
View: 432

This Paper With 16 Page And PDF Format Ready To Download

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

JR_JSW-28-4_004

تاریخ نمایه سازی: 2 آبان 1396

Abstract:

آبخوان زاهدان در شمال حوضه آبریز زاهدان قرار دارد. بررسی کیفی منابع آب زیرزمینی این آبخوان به دلیل تامین بخشی از آب شرب، کشاورزی و صنعتی این شهر ضروری است. به منظور اجرای برنامه پایش منابع آب زیرزمینی و بررسی فرآیندهای کنترل کننده و تعین منشا کاتیون ها و آنیون های آب زیرزمینی این آبخوان، از 26 حلقه چاه بهره برداری نمونه برداری شد. سدیم، کلر و سولفات به ترتیب کاتیون و آنیون های غالب بوده و تیپ آب سدیم -کلروره و سدیم -سولفاته تیپ های غالب آب زیرزمینی این آبخوان هستند. تحلیل عاملی نتایج نمونه ها نشان می دهد که دو عامل اصلی طبیعی و انسانی در مهرماه به ترتیب 65/25 و 18/5 درصد و در بهمن ماه به ترتیب 58/82 و 15/56 درصد تغییرات کیفی آب زیرزمینی را کنترل می کند. عامل اول که مرتبط با فرآیندهای طبیعی تبادل یونی و انحلال است، با یون های (فرمول در متن اصلی مقاله) ارتباط داشته و عامل دوم که با یون های Ca2+ و No3 -ارتباط دارد، به فعالیت انسانی بستگی دارد. در نمونه های مهرماه شاخص های اشباع کانی های کلسیت، ژیپس و دولومیت حالت تحت اشباع داشته و در بهمن ماه شاخص های کلسیت و دولومیت به ترتیب در بیش از 60 و 90 درصد نمونه ها حالت اشباع داشته ولی شاخص ژیپس در تمامی نمونه ها حالت تحت اشباع دارد. اشباع نبودن آب زیرزمینی آبخوان زاهدان نشان دهنده کافی نبودن زمان ماندگاری آب در آبخوان برای انحلال کانی ها می باشد. با توجه به عدم احداث شبکه جمع آوری فاضلاب در شهر زاهدان و دفع پساب توسط چاه های جذبی یون های No3,SO4(-2) در پیش از 70 در صد نمونه های آبزیرزمینی منشا غیرطبیعی (نفوذ فاضلاب) دارند

Authors

جواد دولتی

دانشجوی دکتری گروه زمین شناسی مهندسی، دانشکده علوم، دانشگاه فردوسی مشهد

غلامرضا لشکری پور

استاد گروه زمین شناسی مهندسی، دانشکده علوم، دانشگاه فردوسی مشهد

ناصر حافظی مقدس

استاد گروه زمین شناسی مهندسی، دانشکده علوم، دانشگاه فردوسی مشهد