معنا، زبان و هویت در برساخت گرایی اجتماعی به مثابه یک متدولوژی

پرساخت گرایی اجتماعی رویکرد (و متدولوژی) انتقادی در علوم اجتماعی است که در اولین مواجهه یا امر اجتماعی، قایل به این اصل است که : پدیده اجتماعی در عین اینکه واقعی است، بدیهی نیست. در واقع، هیچ چیزی در حوزه روابط اجتماعی و انسانی بصورت ماهوی، از پیش تعیین شده و بدیهی وجود ندارد و هر پدیده ای بر ساختی است برآمده از متن و زمینه خاص تاریخی، فرهنگی و اجتماعی معنا و واقعیت، بصورت مستقل ساخته نمی شوند وفهم و حقایق نسبی هستند. زبان در این رویکرد صرفا ابزاری برای برقراری ارتباط بین انسان ها بیان تفکراتشان نیست، بلکه مهم تر از آن، متن و زمینه ای است که فرایند برساخت هویت و تفکر در درون آن و از طریق آن، صورت می گیرد. کنش ها، نگرش ها وهویت ها از فیلتر زبان وگفتمان عبور می کنند. فیلترهایی که با توجه به تاریخمندی و زمینه و بستر،متفاوت و حتی متعارض عمل می کنند ووظیفه پژوهشگر توجه به قنش این فیلترها و متغیرها در برساخت کنش،هویت و تعاملات اجتماعی است.

Keywords:

برساخت گرایی اجتماعی , معنا , زبان , هویت , پساساختارگرایی , واقعیت اجتماعی