تاثیر درمان کوتاه مدت راه حل محور بر کاهش فرسودگی تحصیلی دانشجویان دختر دانشگاه خوارزمی
Publish place: Fourth International Conference on Recent innovations in Psychology, Counseling and Behavioral Sciences
Publish Year: 1396
Type: Conference paper
Language: Persian
View: 672
This Paper With 11 Page And PDF Format Ready To Download
- Certificate
- I'm the author of the paper
Export:
Document National Code:
PSYCHO04_492
Index date: 8 November 2017
تاثیر درمان کوتاه مدت راه حل محور بر کاهش فرسودگی تحصیلی دانشجویان دختر دانشگاه خوارزمی abstract
از جمله عواملی که به شکل منفی بر عملکرد تحصیلی اثرگذار بوده و اخیرا مطالعاتی را در مدارس و دانشگاه ها بهخود اختصاص داده است، فرسودگی تحصیلی است. مطالعه حاضر با هدف بررسی تاثیر درمان کوتاه مدت راه حل محور برکاهش فرسودگی تحصیلی دانشجویان دختر دانشگاه خوارزمی طراحی و انجام شد. پژوهش حاضر در قالب یک مداخلهشبه آزمایشی به شیوه پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل انجام شد. جامعه مطالعه حاضر را کلیه دانشجویان دخترمقطع کارشناسی دانشکده علوم ریاضی و کامپیوتر دانشگاه خوارزمی در نیمه دوم سال 1395 تشکیل می دادند. 40 نفر ازدانشجویان به شیوه در دسترس انتخاب و با جایگزینی تصادفی در گروه های 20 نفره آزمایش و کنترل قرار گرفتند. ابزارمطالعه پرسشنامه فرسودگی تحصیلی برسو، سالانووا و شافلی (2007) بود که قبل و بعد از مداخله توسط دو گروه تکمیلگردید. درمان کوتاه مدت راه حل محور در 6 جلسه 90 دقیقه ای و به شیوه گروهی برای گروه آزمایش ارایه شد، اما گروهکنترل درمانی دریافت نکردند. بعد از اتمام جلسات پس آزمون از هردو گروه بعمل آمد. داده ها توسط آزمون تحلیلکوواریانس در نرم افزار SPSS18 تحلیل شدند. نتایج تحلیل کوواریانس تک متغیره نشان داد که درمان کوتاه مدت راه حل محور باعث کاهش معنادار فرسودگی تحصیلی و مولفه های آن (خستگی تحصیلی، بی علاقگی تحصیلی و ناکارآمدیتحصیلی) در گروه آزمایش در مرحله پس آزمون شده بود. روان شناسان و مشاوران مدرسه میتوانند از این رویکرد درمشاوره گروهی در مدارس و دانشگاه ها استفاده نمایند.
تاثیر درمان کوتاه مدت راه حل محور بر کاهش فرسودگی تحصیلی دانشجویان دختر دانشگاه خوارزمی Keywords:
تاثیر درمان کوتاه مدت راه حل محور بر کاهش فرسودگی تحصیلی دانشجویان دختر دانشگاه خوارزمی authors
مریم نوری
گروه روان شناسی بالینی، دانشکده روانشناسی، واحد بین المللی کیش، دانشگاه آزاد اسلامی، کیش، ایران
افشین طیبی
گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، البرز، ایران
سارا پاشنگ
گروه روانشناسی، دانشکده روانشناسی، واحد کرج، دانشگاه آزاد اسلامی، البرز، ایران