سنتز نانوذرات آلبومینی به منظور ایجاد نانوحاملهای دارویی و بررسی خواص آنتی اکسیدانی کورکومین در درمان بیماری سرطان

Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 373

نسخه کامل این Paper ارائه نشده است و در دسترس نمی باشد

  • Certificate
  • من نویسنده این مقاله هستم

این Paper در بخشهای موضوعی زیر دسته بندی شده است:

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این Paper:

شناسه ملی سند علمی:

NFSI01_257

تاریخ نمایه سازی: 17 آبان 1396

Abstract:

بیماری سرطان یکی از شایع ترین علل مرگ و میر در جهان امروز است. درمان های مرسوم باعث مسمومیت سیستمیک گسترده شده و عوارض جانبی جدی بدنبال دارد. بنابراین، نیاز فوری به درمان مناسب برای بیماری سرطان است که بسیار دقیق با کمترین عوارض جانبی باشد.در این میان فلاونوییدها ترکیبات بسیار مهمی در گیاهان میباشند که بعنوان پیام رسان های شیمیایی، تنظیم کننده های فیزیولوژیکی، و مهار کننده چرخه سلولی نقش ایفا میکنند . دسته ی مهمی از آنها آنتی اکسیدان ها میباشند که در درمان بسیاری از بیماری ها نقش مهمی دارند. از این رو تهیه ی نانو ذرات آلبومین برپایه ی متدهای مناسب و استفاده از آن ها بعنوان حاملینی قدرتمند جهت رهش ترکیب آنتی اکسیدانی مناسب برای درمان بسیاری از بیماری ها از جمله ؛بیماری سرطان بسیار حایز اهمیت میباشد. ما در این جا از متد کوازرویشن استفاده میکنیم که در واقع فرایند تجمعی است که در اصل ترمودینامیک درایون بوده که براساس اختلاف انحلالیت پروتیین در محلول آبی ودر ماده ی حل کننده است. 25میلیگرم آلبومین گاوی یا انسانی در بافر باpH خاص و شدت یونی که با NaCl تهیه می شود در 500 دور سانتریفیوژ گذاشته می شود. پروتیین حل شده سپس در دمای خاص به تعادل رسیده و با افزودن اتانول با پمپ دقیق در حمام ترمو استاتیک کدر شده وسپس محلول گلوتارآلدیید 8% به منظور کراس لینک دادن اضافه می شود، سپس سه بار نیز تحت اولترا سانتریفوگاسیون با14000 دور قرار گرفته تا اتانول و گلوتار آلدیید خارج شود وسپس آزمایشات تکمیلی شامل SEM،اسپکتروفوتومتر UV-Vis،DLS انجام گرفت. درنهایت از بین چند روش(افزودن دارو قبل وحین سنتز) که بازده پایینی داشتند، با ارزیابی بهترین شرایط لودینگ دارو ، بهترین متد سنتز که همانا افزودن دارو پس از سنتز نانوذرات بود را برگزیدیم که لودینگ بالای 70% را نتیجه داد.

Authors

ابوالفضل برزگر

دانشیار گروه بیوفیزیک مرکز تحقیقات علوم پایه، دانشگاه تبریز، آذربایجان شرقی، ایران

مینا درختی دیزجی

دانشجوی کارشناسی ارشد بیوفیزیک، مرکز تحقیقات،دانشگاه تبریز ،آذربایجانشرقی، ایران