بهینه سازی جداره خارجی ساختمان درراستای افزایش آسایش حرارتی ساکنان بابهره گیری ازالگوریتم ژنتیک

مصرف انرژی در ساختمان یکی از پارامترهای تاثیرگذار در بحث کیفیت های فضایی می باشد ازمهمترین عناصر ساختمانی مرتبط بابحث انرژی جداره های آن بوده است چالش پیش رو در کنار گرایش به استفادهاز سطوح گسترده ی شیشه ای در ساختمانها به وجود آمده است ، و تاثیر مستقیم در تامین آسایش حرارتی فضای داخل دارد . از میان پارامترهای شده پرداخته با مبحث کیفیت فضایی، پرداختن به انرژی نقش به سزایی دارد. کنترل فاکتورهای مرتبط با ، بنا بهانرژی شود. کارکرد فضاها تعریف می ازجمله پارامتری که تاثیر به سزایی در مصرف انرژی در ساختمان میگذارد، پارامتر تابش میباشد. لذا هدف از این پژوهش ارایه و کارگیری به راهکاری جهت کاهش بار منفی جدارههای رو به تابش برای کنترل بیشتر این پارامتر همراه با افزایش کیفیت فضاهای داخلی و تامین نور کافی برای این جبهه از ساختمان میباشد. در جهت تحلیل و بررسی میزان برخورداری جداره ها ازتابش ازشبیه ساز Rhino و افزونه Grasshopper و Geco ،همراه با نرم افزار Analysis Ecotect استفاده شد. در جهت پاسخگویی به هدف پژوهش تعبیه پوسته دومی بر روی جدارههای حساس به تابش، آنالیز و توسط برنامه کدنویسی گرسهاپر طراحی شد و هندسه پوسته توسط الگوریتم ژنتیک بهینه و سازی شده نظر موردهای با جانمایی در جداره به کارایی مطلوب رسیده است.

Keywords:

الگوریتم ژنتیک , بهینه سازی انرژی , معماری پارامتریک , آسایش حرارتی , معماری انرژی کارا