بررسی رابطه تمرکز مالکیت با ارزش نگهداشت وجه نقد و فرصت های رشد

وجه نقد از اساسی ترین منابع برای تصمیم گیری های اقتصادی محسوب شده و نگهداری و برنامه ریزی برای مصرف بهینه آن از مهمترین مسایلی است که هر واحد اقتصادی باید به آن توجه داشته باشد. در این پژوهش به تشریح روابط بین میزان مالکیت سهامدار عمده بر وجه نقد نگهداری شده توسط مدیریت شرکت ها و همچنین تاثیر بر فرصت های رشد شرکت، با استفاده از رگرسیون اثرات ثابت مربوط به داده های 142 شرکت که با حذف سیستماتیک غربالگری شده اند برای دوره زمانی 7ساله ( 1394- 1388 ) پرداخته می شود. با بررسی عوامل اثرگذار بر فرصت های رشد، این نتیجه حاصل می گردد که تمرکز مالکیت با فرصت های رشد دارای رابطه معناداری نمی باشد، در حالیکه میزان مالکیت سهامدار عمده بر نگهداشت وجه نقد اثرگذار است. نتایج پژوهش نشان می دهد که از یک طرف تمرکز مالکیت با نگهداشت وجه نقد، و از طرف دیگر نگهداشت وجه نقد با فرصت های رشد رابطه مثبت و معنادار دارند، در حالی که رابطه ای بین تمرکز مالکیت با فرصت های رشد یافت نشد.

Keywords:

تمرکز مالکیت , ارزش نگهداشت وجه نقد , فرصت های رشد شرکت , مدیران