مدیریت سنتی و مجازی در بحران زلزله

مدیریت یکی از مهمترین ارکان تمام فعالیت‌ها در دنیای کنونی می‌باشد، و با توجه به گسترش روابط و معادلات حاکم بر آن، مدیریت در هر سطحی از آن، مدیریت بر فعالیت یک شرکت کوچک، و یا مدیریت بر یک بحران گسترده فرامنطقه ای، نیازمند برخورداری از دانش روز و استفاده از امکانات پیشرفته اطلاعاتی می‌باشد. از سوی دیگر پیشرفت وسایل ارتباط الکترونیک و سیستم‌های رایانه‌ای در سالهای اخیر منجر به پیدایش نسل دیگری از مدیریت، تحت عنوان مدیریت مجازی گردیده است که مبتنی بر اطلاعات و دانش بوده و در فضای مجازی شبیه‌سازی شده انجام می‌پذیرد. یکی از مهم‌ترین مولفه‌ها و مزایای این نوع مدیریت کاستن از زمان صرف شده در ارتباط بین فعالیت‌ها و نیز افزایش دقت آنها می‌باشد. لذا در عصر حاضر شاهد نقطه عطفی در فلسفه مدیریتی هم هستیم، مدیرانی که تمایلی به استفاده از رایانه ها و سیستم‌های ارتباط الکترونیکی ندارند و بر همان روشهای مدیریت سنتی خود تکیه می‌کنند و مدیرانی که با پیشرفت وسایل ارتباط الکترونیکی و سیستم‌های رایانه‌ای همگام شده و به بهره‌برداری هر چه تمامتر از این ابزارها تاکید می‌ورزند. در مقاله حاضر که به بررسی مسئله مدیریت در بحران زلزله اختصاص دارد، ابتدا به ارایه تعاریفی در زمینه مدیریت مجازی و مدیریت بحران پرداخته شده و سپس تجربه مدیریتهای گذشته در بحران در کشور ایران به صورت خلاصه بیان گردیده است. پس از آن کارآیی مدیریت مجازی در شرایط بحرانی در زمینه جمع آوری، اعزام و توزیع کمکهای غیرنقدی مصرفی به تصویر در آمده است. در قسمت جمع بندی امکان استفاده از مدیریت مجازی و جایگزینی آن به صورت دقیق بررسی گردیده و نشان داده شده که استفاده از چنین مدیریتی به نفع کشور و مردم است.

Keywords:

مدیریت مجازی , مدیریت بحران , زلزله , شبیه‌سازی بحران