شکل گیری شخصیت کودکان از محیطی آغاز می شود که در آن محیط پرورش می یابند و آموزش می بینند. کودکان شخصیت شکننده ای دارند، و این در مورد
کودکان بی سرپرست از شدت زیادی برخوردار است چون این کودکان به صورت طبیعی از برخی نیازهای مادی و معنوی خود محرومند و باید توجه داشت که این کودکان خود آسیب های زیادی دیده اند و هر چه قدر محیط زندگی آنان مناسب و هماهنگ با روحیات آنان نباشد در وحله اول کودکانی با بیماری های جسمی و روانی خواهیم داشت و در وحله دوم جامعه نیروی جوان، با مشکلات شخصیتی زیاد و بیمار خواهد داشت. لازم به ذکر است همانگونه که حضور
کودکان بی سرپرست در اجتماع می تواند در رفع مشکلات آنها موثر باشد، تاثیرات مخرب شرایط نامناسب حاکم بر محیط اجتماع از جمله شرایط اقتصادی و فرهنگی، غیر قابل انکار است. بدین منظور لازم است مراکز نگهداری از
کودکان بی سرپرست در محله هایی که از سطح اقتصادی و
فرهنگی مناسبی برخوردارند استقرار یابند. در این مقاله نقش مکان بر رفتار کودکان و تاثیرات شرایط اقتصادی و
فرهنگی مناسب و نامناسب بر کودکان بی سرپرست، مورد مطالعه قرار گرفته است. هدف از این پژوهش بررسی نقش مکانیابی محل زندگی این کودکان و تاثیر محیط زیستی این کودکان بر چگونگی تعاملات و رفتار اجتماعی آنان با دیگر افراد جامعه می باشد. روش تحقیق در این پژوهش توصیفی تحلیلی و ابزار گردآوری اطلاعات با استفاده از بانک های اطلاعاتی، بررسی های میدانی، مطالعات اسنادی، مصاحبه و مشاهده می باشد. نتایج حاصل از این مطالعه بیان می کنند که طراحی بستری با توجه به نیازها و احتیاج های روحی و روانی این کودکان می تواند احساس تعلق و اهمیت داشتن را در این کودکان ارتقا بخشد و موجب بهتر شدن تعاملات اجتماعی آنها شود.