اثربخشی شن بازی درمانی بر کاهش پرخاشگری/ بیش فعالی کودکان پیش دبستانی

هدف: پژوهش حاضر به منظور بررسی اثربخشی شن بازی درمانی، بر کاهش پرخاشگری /بیش فعالی کودکان پیش دبستانی شهرستان کرمانشاه انجام شد. روش تحقیق: روش مطالعه،تجربی از نوع پیش آزمون- پس آزمون با گروه کنترل بود و روش آماری آن تحلیل کوواریانس چند متغیره است. جامعه آماری مطالعه کلیه کودکان7-5 ساله دارای پرخاشگری/ بیشفعالی شهر کرمانشاه و روش نمونهگیری تصادفی ساده بود. ابتدا از میان مناطق سه گانه شهر کرمانشاه، شش مهد کودک )از هر منطقه دو مهد کودک( به تصادف انتخاب شد. 54 کودک دارای اختلال پرخاشگری/بیش فعالی شناسایی شدند. سپس براساس شرایط ورود وخروج از مطالعه، 30 کودک ) 10 دختر و 20 پسر( به عنوان گروه نمونه انتخاب و به صورت تصادفی در گروه آزمایش 05 نفر و کنترل 05 نفر قرار گرفتند. پرسشنامه اختلال رفتاری راتر فرم معلم ) 1967 ( در مرحله پیش آزمون- پس آزمون و یک ماه بعد از پایان مداخله توسطمربیان تکمیل شد. کودکانی که در گروه آزمایشی قرار داشتند به مدت ده جلسه هفتگی ) 45 دقیقه در هفته( در فعالیت شنبازی درمانی به صورت انفرادی شرکت داده شدند. یافتهها: نتایج نشان داد که شنبازی درمانی اثر معنیداری بر کاهش پرخاشگری/بیشفعالی کودکان گروه آزمایشی در مقایسه با کودکان گروه کنترل دارد. چنین دستاوردی در پیگیری یک ماه حفظ شد. نتیجهگیری: با توجه به نتایج به دست آمده میتوان گفت شن بازی درمانی میتواند در کاهش اختلال رفتاری کودکان موثر واقع شود و بر ضرورت کاربرد شن بازی درمانی به منظور کاهش پرخاشگری/بیشفعالی و افزایش سلامت روانی در کودکان دارای این اختلال تاکید شد

Keywords:

کودکان , پرخاشگری , بیش فعالی , شن بازی