بنیان های مطالعات ارتباطات و توسعه ملی در ایران

این مقاله به توصیف تاریخی دو رویکرد علمی می پردازد که بنیان های مطالعات ارتباطات و توسعه را در ایران نهاده اند. رویکرد نخست که ملا نظر دکتر مجید تهرانیان بود و پیش از پیروزی انقلاب اسلامی نقطه عطفی در پژوهشی و برنامه ریزی ارتباطات و توسعه به شمار می آید، عمدتا بر تبیین مفهومی نو در توسعه ملی مبتنی است. رویکرد دوم که دکتر کاظم معتمد نژاد بر آن تکیه دارد و به تحولی در آموزش و سیاستگذاری ارتباطی پس از انقلاب می انجامد، با رد الگوهای خطی توسعه، در حوزه مطالعات انتقادی جای میگیرد. اگرچه نقطه عزیمت رویکرد نخست، پژوهش و نقطه عزیمت رویکرد دوم، آموزش به ویژه در دوره های عالی دانشگاهی است، اما دامنه فراگیری هر دو نهایتا برنامه های توسعه ملی است.

Keywords:

ارتباطات , توسعه , توسعه ملی , سیاست گذاری ارتباطی , برنامه ریزی ارتباطی , دکتر مجید تهرانیان , دکتر کاظم معتمدنژاد