تغییرات سیستم دفاعی گندم با کاربرد غلظت های مختلف نانوتیتانیوم در شرایط تنش خشکی

تامین نیاز غذایی جمعیت در حال افزایش کره زمین همواره امری مهم تلقی میگردد. بیش از نیمی از انرژی مورد نیاز مردم کشورمان از مصرف مستقیم گندم بدست میآید. اغلب مناطق تولید گندم در جهان در بخشی از فصل رشد با کمبود آب مواجه هستند. تنش خشکی از عوامل مهم تاثیرگذار بر روی کاهش کمیت و کیفیت گندم تولیدی میباشد. با توجه به اهمیت تاثیر نانو تیتانیوم در رشد و نمو گیاهان زراعی، پژوهش حاضر با بهرهگیری از آزمایش اسپلیت پلات در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار انجام گرفت. دو عامل تنش خشکی (آبیاری در90 درصد ظرفیت زراعی به عنوان شرایط عدم تنش، آبیاری در 75 درصد ظرفیت زراعی به عنوان تنش متوسط و آبیاری در 50 درصد ظرفیت زراعی بهعنوان تنش شدید ) و کاربردهای نانو تیتانیوم (بذر خشک، افشانه کردن 0/5 درصد نانو تیتانیوم، افشانه کردن 1 درصد نانوتیتانیوم ، افشانه کردن 1/5 درصد نانو تیتانیوم ، افشانه کردن 2 درصد نانو تیتانیوم) به عنوان فاکتورهای این پژوهش مورد بررسی قرار گرفتند. نتایج تجزیه واریانس داده ها نشان داد که اثر متقابل کاربرد نانوتیتانیوم و بروز تنش خشکی بر روی فعالیت آنزیمهای آسکوربات پراکسیداز، سوپر اکسید دیسموتاز، مالون دی آلدیید و میزان کلروفیل در سطح احتمال یک درصد معنیدار شد. همچنین اثرات سادهی تیمارهای یاد شده بر روی میزان فعالیت آنزیم کاتالاز، پراکسید هیدروژن، سطح برگ و وزن خشک اندام هوایی در سطوح احتمال یک و پنج درصد معنیدار گشتند. مقایسات میانگین صورت گرفته نشان داد که بیشترین میزان تاثیرگذاری نانو تیتانیوم در تیمارهای 50 و 70 درصد ظرفیت زراعی مربوط به افشانه کردن 1/5 و 2 درصد این ماده میباشد. با توجه به تاثیر پذیری عنصر تیتانیوم در جذب سایر عناصر غذایی و کاهش اثرات سوء مربوط به تنش خشکی بیشترین میزان کلروفیل، سطح برگ و وزن خشک اندام هوایی نیز مربوط به تیمار 2 درصد نانو تیتانیوم میباشد.

Keywords:

آسکوربات پراکسیداز , پراکسید هیدروژن , سوپراکسید دیسموتاز , کاتالاز و کلروفیل