آیات قرآن در اشعار امیر معزی نیشابوری

بهترین راه شناخت شخصیت و دامنه ی علم و اندیشه ی هر شخصی،بررسی و مطالعه ی همه جانبه ی آثار آن شخص است که ان آثار ناتدل علینا : آثار ما بیانگر معرف ما هستند. بررسی اشارات و تلمیحات یکی از راه های معنی آفرینی است که هر چه دامنه ی اطلاعات و آگاهی شاعر یا نویسنده بیشتر باشد به همان نسبت تلمیحات و اشارات بیشتری را در آثارش بیان می کند.امیرمعزی یکی از شاعران برجسته و شاخص زبان فارسی است که در تمام علوم و فنون ادبی فردی صاحب نظر است.به طوریکه در دیوان او اشارات ، تلمیحات ، آیات قران ، احادیث ، پیامبران ، اصطلاحات فلسفی و کلامی ، اعلام ، اساطیر ، فنون وصناعات ادبی ، از قبیل ارسال المثل ، تضمین ، اقتباس و... دیده می شود.در ادبیات فارسی خاصه در شعر غالبا به نکته هایی برمی خوریم که اشاره به واقعه ای تاریخی یا داستانی است و شاعر از آنواقعه با اشاره به شخص یا داستان به تمثیل و استعاره یاد کرده است و دریافتن لطف شعر و غرض شاعر جزبا دانستن آن داستانو شناختن آن اشخاص میسر نیست.گذشته از این در شعر فارسی همیشه به علوم مختلف از نجوم و منطق و عرفان و اصطلاحاتادبی اشاره شده است و درک مفهوم شعر محتاج آشنایی با این اصطلاحات و اشارات است. در این مقاله به اشارات و تلمیحاتآیات قرآن کریم در دیوان امیرمعزی نیشابوری پرداخته شده است.

Keywords:

اشارات , تلمیحات , آیات , قرآن کریم , معزی