حفاظت و توانبخشی میراث شهری در کشورهای در حال توسعه

در این مقاله به موضوع توانبخشی و حفاظت از بافت های تاریخی درون شهرها و بناهای تاریخی پرداخته می شود که در توسعه و گسترش شهرها تاکنون توجه درخور و شایسته ای در طرح ها و سیاست گذاری ها نشده است. نیاز به بهسازی شهری و وفق دادن در استفاده مجدد از آن در چندین نمونه موردی همانند: قاهره، تونس، ضمنا آلپو، دهلی، بمبیی، بهکتاپور، گاله، پنانگ، سنگاپور، شانگهای، پکن، توکیو، کارتاگنا، ریودوژانیو و هاوانا با منبع مشخص مطرح شده است. برخی از جنبه های کلیدی در رابطه با بهسازی (توانبخشی) نیز در ایده این طرحی که فراهم گردیده مطرح شده است. این مقاله به نتیجه گیری با ملاحظات در نیاز به فرآیند بازسازی و تجدید حیات یک منطقه که به حفظ ویژگی های بافت شهری و کیفیت های مورد نیاز در مناطق تاریخی و زندگی جوامع ساکن در آنجا وجود دارد، اما همچنین می توان ساختارهای فیزیکی و برخی از فعالیت ها با نیازهای روز حاضر سازگار کند. از این لحاظ در خصوص آثار تاریخی، تاکید بر این نیاز که به عنوان بخشی از مناطق مورد حفاظت دیده شود، پایداری و تجدید حیات امکان پذیرتر خواهد بود اگر آنها را به مفاهیم جدید استفاده شده در این ایده یکپارچه شود.

Keywords:

توانبخشی آثار تاریخی , سازگاری