بررسی تاثیر ارگونومی محیطی بر استرس شغلی مورد مطالعه: کارکنان دانشگاه شیراز

امروزه از دیدگاه سازمانی، علم ارگونومی در صورت پیاده شدن در تمام سازمانها باعث ایجاد بهره وری، افزایش تولید و ارایه خدمات، کارایی بیشتر و جلوگیری از غیبت و خستگی درکار میشود. هدف از این پژوهش بررسی رابطه ارگونومی محیطی و استرس شغلی کارکنان در دانشگاه شیراز میباشد. این پژوهش از نظر هدف کاربردی و از نظر روش، توصیفی از نوع همبستگی میباشد. جامعه آماری این پژوهش شامل کلیه کارکنان دانشگاه شیراز میباشند که تعداد آنها برابر با 1805 نفر است. روش نمونه گیری این پژوهش به تصادفی ساده و 265 نفر به عنوان نمونه پژوهش مورد بررسی قرار گرفتند. جهت سنجش متغیرها از دو پرسشنامه استاندارد استرس شغلی HSE و ارگونومی محیطی استفاده شد که روایی و پایایی آن مورد تایید قرار گرفت. نتایج نشان میدهد که به طور کلی استرس شغلی کارکنان از حد متوسط بالاتر است و ارگونومی در محل کار نیز پایینتر از حد متوسط است. همچنین یافتهها نشاندهنده رابطه منفی و معنادار بین ارگونومی محیطی و استرس شغلی و ابعاد آن دارد و بیشترین رابطه را نیز به ترتیب با بعد حمایت مسیولین، حمایت همکاران و تقاضا دارد. با توجه به نتایج بدست آمده و مناسب نبودن سطح ارگونومی، پیشنهاد میشود این متغیر در سطح سازمان به طور علمی پیادهسازی شود و مهمترین مساله در این راستا، آموزش و ایجاد آگاهی نسبت به ارگونومی و متقاعد کردن مدیران ارشد و تصمیمگیرندگان در خصوص مزایای ارگونومی و نقش آن در ارتقاء کیفیت و کارایی و بهرهوری سیستم، کاهش بیماریهای ناشی از کار و حفظ سلامت نیروی کار و در نهایت کاهش سطح استرس شغلی است.

Keywords:

ارگونومی , استرس شغلی , HSE