تاثیر شش هفته تمرینات تناوبی و کنترل تنفس در سطح دریا بر بیماری حاد کوهستان در ارتفاعات بالای 3500 متر

هدف: هدف از این مطالعه تاثیر شش هفته تمرین ترکیبی در سطح دریا بر بیماری حاد کوهستان در ارتفاعات بالای 3500 متر بود. روش بررسی: 34 نفر کوهنورد (سن 8/07±31/50 سال، شاخص توده بدن 3/02±24/75 کیلوگرم بر مترمربع)، گروه کنترل (17=n) و گروه تجربی (17=n) که سابقه ارتفاع زدگی داشتند طی 6 هفته مورد مطالعه قرار گرفتند. آزمودنی ها قبل و بعد از تمرین به ارتفاعات بالای 3500 متری از سطح دریا رفتند و میزان اشباع اکسیژن خون سرخرگی با دستگاه پالس اکسی متر و علایم ارتفاع زدگی با پرسشنامه ای بر اساس معیارهای لیک لوییس مورد سنجش قرار گرفتند، سپس به مدت 6 هفته، هر هفته 3 جلسه تمرینات ترکیبی (تمرینات تناوببی و تمرین کنترل تنفس) برای گروه تجربی در سطح دریا صورت گرفت. برای تجزیه و تحلیل داده ها از آزمون t وابسته، آزمون t مستقل و آزمون ویلکاکسون استفاده شد و سطح معنی داری 0/05≤p در نظر گرفته شد یافته ها: پس از شش هفته برنامه تمرین ترکیبی در سطح دریا تفاوت معنی داری در پس آزمون متغییرهای پژوهش نسبت به پیش آزمون در گروه تجربی مشاهده شد (0/05≤p). همچنین تفاوت معنی داری بین گروه تجربی و کنترل در افزایش حداکثر اکسیژن مصرفی (0/000≥p)، افزایش میزان اشباع اکسیژن خون شریانی (0/001≥p) و کاهش تعداد ضربان کوهنوردان مشاهده شد (0/000≥p). تفاوت معنی داری در بهبود بیماری حاد کوهستان بین دو گروه مشاهده شد (0/011≥p). نتیجه گیری: به احتمال زیاد تمرینات تناوبی در شرایط کمبود اکسیژن می تواند، میزان اشباع اکسیژن خون شریانی را افزایش دهید و باعث پیشگیری از ارتفاع زدگی زودرس شود.

Keywords:

بیماری حاد کوهستان , تمرینات کنترل تنفس , توان هوازی بیشینه