ابداع روش قطعه بندی خودکار جهت تعیین قطعات همگن روسازی بارویکرد استقرایی

قطعه همگن کوچکترین بخش از راه است که خصوصیات فیزیکی، ترافیکی، سازهای، عملکردی و ... در آن یکسان بوده و در نتیجه گزینه تعمیر و نگهداری در کل طول آن ثابت است. تعیین قطعات همگن در شبکه راه ها از اهمیت بسزایی برخوردار بوده و لزوم کاهش هزینه های تعمیر و نگهداری، متولیان سیستم مدیریت روسازی را به انجام قطعه بندی صحیحو مناسب رهمنون می سازد. روش های مختلفی برای قطعه بندی راه ها وجود داشته که شاید روش تفاضلات تجمعی را بتوان به عنوان پرکاربردترین آنها برشمرد. هر چند این روش سریع، آسان و قابل فهم برای تعیین قطعات همگن در میان اکثر متولیان مدیریت روسازی است، محدودیت هایی همچون عدم امکان کنترل حداقل طول قطعه اجرایی و حداقل اختلافمیانگین خصوصیات روسازی در دو قطعه مجاور دارد. در این پژوهش روش قطعه بندی خودکار با رویکرد استقرایی به عنوان روشی جدید با هدف رفع محدودیت های روش تفاضلات تجمعی معرفی شده که با در نظر گرفتن پنج پاراامتر R,L(min),L و Δmin و Δ از طریق فرآیند تکراری ادغام طول های اولیه از جزء به کل، قطعات همگن نهایی را تعیین می کند. روش ارایه شده به منظور قطعه بندی شاخص بین المللی ناهمواری IRI در محور اهر- تبریز واقع در استان آذربایجان شرقی مورد استفاده و صحتس نجی قرار گرفت. در نهایت مقدار حداقل طول قطعه بندی در ارزیابی سطح پروژه و شبکه به ترتیب 1 و 5 کیلومتر و حداقل اختلاف میانگین شاخص IRI، 0/5 متر برکیلومتر در دو قطعه مجاور هم پیشنهاد گردید.

Keywords:

قطعه بندی همگن , پارامتر پاسخ روسازی , روش تفاضلات تجمعی , قطعه بندی خودکار , رویکرد استقرایی