ارزیابی توان اکولوژیکی شهر کلات جهت تعیین مناطق مستعد توسعه شهری با استفاده از مدل Fuzzy
Publish place: 5th National Conference of Iranian Association of Geomorphology (Geomorphology and Environmental Challenges)
Publish Year: 1396
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: Persian
View: 384
متن کامل این Paper منتشر نشده است و فقط به صورت چکیده یا چکیده مبسوط در پایگاه موجود می باشد.
توضیح: معمولا کلیه مقالاتی که کمتر از ۵ صفحه باشند در پایگاه سیویلیکا اصل Paper (فول تکست) محسوب نمی شوند و فقط کاربران عضو بدون کسر اعتبار می توانند فایل آنها را دریافت نمایند.
- Certificate
- من نویسنده این مقاله هستم
استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:
شناسه ملی سند علمی:
GEOO05_011
تاریخ نمایه سازی: 7 اسفند 1396
Abstract:
یکی از ویژگی های عصر حاضر، شهرنشین شدن جمعیت، افزایش جمعیت شهرها و در پی آن توسعه شهرهای کوچک و بزرگ است (Gilbert and Galger, 1996: 7) بنابراین با توجه به توسعه روزافزون شهرها مشکلات بیشتری نیز به وجود می آید که به صورت مسایل بسیار جدی در زندگی روزمره بشر ظاهر می شوند (Qaragozloo, 2005: 3). امروزه توسعه و رشد شهرها، بخش وسیعی از مرغوب ترین و مناسب ترین اراضی بلافصل شهرها، از جمله زمین های کشاورزی و جنگلی مجاور را جذب نموده و تغییر شکل میدهد (MC Pherson et al, 1994: 15 ). که تاثیر منفی بر تنوع زیستی منطقه می گذارد (Kloor, 1999: 34). لذا، نمی توان توسعه شهرها را که از جنبه های ضروری برای ادامه حیات و فعالیتهای انسان است، محدود ساخت، بلکه باید آنها را متناسب با نیازهای امروز و فردای بشر آماده نمود، به گونه ای که از وارد آمدن آسیب بر محیط زیست جلوگیری شود ( Qaragozloo, 2005: 3). بر همین اساس شناخت ساختار طبیعی شهر از یک طرف میتواند موجب وسعت بینش و معرفت از محیط گشته و از سوی دیگر امکان هرگونه حرکت سنجیده و اندیشیده را در محیط از سوی انسان در قالب یک سیستم منظم فراهم می سازد. بنابراین شناخت اجزاء، عناصر و عوامل سازنده موثر در محیط، لازمه و پیش شرط هرگونه حرکت اندیشیده از طرف انسان است که برای اعمال مدیریت بر محیط صورت می گیرد (سرور، 233:1387). به همین منظور، در چند دهه اخیر، بسیاری از کشورها، برنامه ریزی سرزمین بر اساس آمایش و ارزیابی توان اکولوژیک را مهمترین ابزار و عامل تحقق توسعه پایدار بشمار آورده اند. در ایران نیز آمایش سرزمین برای هماهنگی ارتباط میان انسان، فضا و فعالیتهای انسان در فضا انجام میشود که تاکید خاصی بر دیدگاه فضایی (مکانی، جغرافیایی) در برنامه ریزی توسعه و تکامل ملی دارد (PoorAhmad, 2001:481).
Authors
مهدی بازرگان
دانشجوی کارشناسی ارشد جغرافیا و برنامه ریزی شهری دانشگاه فردوسی مشهد
عذرا خسروی
دانشجوی دکتری ژیومورفولوژی دانشگاه فردوسی مشهد