ساختمان بناهای عمومی و دولتی به عنوان یک نماد و نشانه هویت بخش شهری

نمادهای معماری حایز دو کارکرد بیان معنی و ایجاد حس هویت هستند. هر نمادی به بیان معنایی فراتر از ظاهر خود اشاره دارد و حس تعلق به جمعی ویژه را بیان می کند. نمادها و نشانه های معماری به دلیل آنکه در زندگی روزمره هر لحظه ابداع و تکرار می شوند، حس خاصی از معنا و هویت را تقویت می کنند و میتوانند مفاهیم و تجربیات محیطی را در محور تجسم بصری به مردم منتقل نمایند، تقویت کردن این عناصر به عنوان نمود کالبدی ارزشهای معنایی و فرهنگی جامعه میتواند موجبات ارتقای ارتقای تصویر ذهنی شهروندان و خوانایی فضای شهری را فراهم کند، بر این اساس در مقاله حاضر با رویکردی مروری – تحلیلمی و با تکیه بر منابع معتبر و مرتبط سعی گردیده مبانی نظری مرتبط با نشانه و نماد تشریح و نقش آنها در معماری و شهرسازی از دید اندیشمندان این حوزه مورد بررسی قرار گیرد همچنین ارتباط موضوعی ساختمان دولتی و عمومی به عنوان یک نشانه شهری در هویت بخشی به محلات و شهر مورد بررسی قرار گرفته و ضمن ارایه نمونههای موردی به نحوه عملکرد آنها به عنوان نشانههای شهری پرداخته شده است و در آخر ضمن معرفی مزایای نسبی این قسم از ساختمانهای شهری در عملکرد به عنوان نشانههای هویت بخش شهری معیارها و اصول دستیابی به آن ارایه شده است.

Keywords:

نماد , نشانه , نشانه شناسی شهری , بناهای عمومی و دولتی , معماری