راهکارهای کاهش ردپای زیست محیطی در حمل ونقل گردشگری تحصیلی

هدف این مقاله محاسبه ردپای زیست محیطی بخش حمل ونقل در گردشگری تحصیلی میباشد. ردپای زیست محیطی به منظور بررسی تاثیرات زیست محیطی تولیدات، فعالیتها و خدمات بشری بر کره زمین است. مصرف منابع و تولید زباله بیشتر از میزانی است که سیاره زمین بتواند خود را با آن وفق دهد. ردپای زیست محیطی در ایران 2.8 هکتار در مقیاس جهانی )هکتار جهانی( است، درصورتیکه ظرفیت زیستی ایران 0.9 هکتار جهانی میباشد. از طرفی گردشگری یکی از صنعتهای مصرف کننده شناخته میشود و رشد سریع آن تغییرات اجتماعی، اقتصادی و زیستمحیطی بسیاری را به دنبال دارد. برگزاری کنفرانسها به عنوان یکی از فعالیتها در گردشگری باهدف تحصیل و آموزش صورت می پذیرد. کنفرانسها به دلیل حضور شرکت کنندگان غیربومی )شرکت کنندگان خارج از محدوده استان(اثرات زیست محیطی قابل توجهی به خصوص در بخش حمل ونقل دارند. در این مقاله با روش تحلیلی توصیفی ردپای زیست محیطی ناشی از حمل نقل شرکت کنندگان در برگزاری مجمع اتحادیه انجمنهای علمی دانشجویی در دانشگاه رازی، محاسبه میگردد. ردپای زیست محیطی ناشی از حمل ونقل در برگزاری این مجمع gha 3.8 و ردپای زیستمحیطی هر نفر بهطور متوسط m2 300 میباشد. ردپای زیست محیطی در صورت استفاده از قطار برون شهری به جای استفاده از اتوبوس، gha 2.59 و ردپای زیست محیطی حمل ونقل هر نفر m200 محاسبه شده است. استفاده از قطار برونشهری منجر به کاهش gha1.21 در ردپای زیست محیطی گردشگران تحصیلی میگردد.

Keywords:

توسعه پایدار , ردپای زیست محیطی , گردشگری , حمل ونقل گردشگری