دنیای امروز نیاز به کاهش مصرف انرژی و استفاده از انرژی های تجدیدپذیر دارد.
معماری پایدار پاسخگوی این نیاز بشر است.معماری گذشته ایران یکی از پایدار ترین معماری های زمان بوده است. حال مساله این است که معماران گذشته ایران با رسیدن به یک سری اصول مانند استفاده از حیاط مرکزی، بادگیر،
شوادان ودر کل استفاده بومی و عملکردی از مصالح توانسته بودند نیاز اقلیمی خود را رفع کنند و در عین حال بدون استفاده از انرژی های فسیلی و غیر قابل بازگشت به این مهم رسیده بودند. اما اکنون معماری ایران معماری سنتی را فراموش کرده و نتوانسته خود را با گذشته تطبیق دهد. هدف از بررسی
معماری پایدار سنتی ایران این است که اصول فراموش شده معماری گذشته ایران را به معماری امروز ایران متصل کرد. با این حال می توان با الهام گرفتن از معماری گذشته و گرفتن اصول عمده این معماری،
معماری پایدار مدرن را به سطح معماری ایران گستراند. این مقاله با روش تحقیق کتابخانه ای گردآوری شده است.