استفاده از خلاقیت و تلفیق دروس در تعیین موقعیت مکانی جهت یابی پایه چهارم از طریق روش کاوشگری

درس پژوهی یک رویکرد توسعه حرفه ای است که در آن، معلمان با یکدیگر در تدوین طرح درس، طراحی آموزشی، اجرا و عملیاتی کردن همه عناصر یاددهی یادگیری مطابق با هدف های برنامه های درسی و در مشاهده نتایج مشارکت دارند. هدف اصلی این پژوهش تاثیر روش تدریس کاوشگری بر میزان یادگیری درس علوم اجتماعی دانشآموزان پایه چهارم ابتدایی است. روش پژوهش نیمه تجربی بوده است. جامعه آماری شامل دانش آموزان پایه چهارم ابتدایی پنج مدرسه منطقه چمستان در سال تحصیلی 1396 می باشد. درس پژوهی به معلمان کمک می کند هنگام کسب صلاحیت های حرفه ای در حین کار به بازسازی فکری خویش و دانش آموزان در فرآیند یاددهی – یادگیری توجه جدی مبذول دارند. این شیوه یکی از الگوهای مناسب از پژوهش های مشارکتی در کلاس درس است و مدبی اثر بخش برای خلق محیط شوق انگیز برای یادگیری برنامه های درسی است. نتایج نشان داد اثر بخشی روش کاوشگری بیشتر از روش مستقیم بوده است. تاثیر روش تدریس کاوشگری در دستیابی دانشآموزان به اهداف شناختی با تاثیر روش تدریس مستقیم یکسان بوده ولی روش تدریس کاوشگری بر پیشرفت تحصیلی دانشآموزان در بعد مهارتی تاثیر بیشتری دارد.

Keywords:

خلاقیت , کاوشگری , تلفیق , جهت یابی