بررسی نقش مجموعه فرهنگی_فراغتی در نمود پایداری اجتماعی محلات در بافت قدیم شهرکرمان

بافت قدیمی شهرهای ایران به سبب پیوند با آداب و آیین های ملی و یا اعتقادات مذهبی، نمادین بوده و به همین سبب انباشتی از خاطرات تاریخی، ملی، قومی و جمعی را در خود دارند. در واقع آنچه بیشتر موجب ماندگاری این بافت ها بوده تعلقات آیینی و اعتقادی مردمان به این ارزش ها است. بافت قدیم تنها یک مساله کالبدی نیست بلکه مسایل اقتصادی _ اجتماعی و فرهنگی را نیز دربر می گیرد. بافت قدیمی از اوضاع توپوگرافی و اقلیمی، تاریخی، سیاسی، و اجتماعی _ فرهنگی تاثیر گرفته و ساختار خود را با شرایط زمانی و مکانی وفق داده است و می تواند پایداری را در ابعاد مختلف اقتصادی،اجتماعی و زیست محیطی به نمایش بگذارد. هم چنین، بافت قدیم شهرها به دلیل فرسودگی عملکردی و کالبدی، فاقد کیفیات فضایی لازم برای ایجاد حس تعلق مکانی در ساکنان شده اند. و این کمبود باعث پایین آمدن روابط اجتماعی در محلات و ارتباطات کمتر همسایگان و به تبع آن از بین رفتن پایداری اجتماعی محلات قدیمی شده است. با توجه به اینکه بافت قدیم شهر کرمان مد نظر می باشد سعی در بیان ویژگی های بافت قدیم این شهر و چگونگی نمود مولفه های پایداری اجتماعی و تاثیر پذیری آن با ایجاد مراکز فرهنگی و اجتماعی شده است. در این پژوهش با بررسی نقش مراکز فرهنگی_فراغتی در محلات قدیم از طریق مطالعات کتابخانه ای سعی بر آن است که در چارچوب ویژگی های محلات قدیمی با ایجاد، تقویت و حمایت از انجمنهای اجتماعی -فرهنگی محلهای، مولفه های پایداری اجتماعی نمود پیدا کند. این مقاله که از جمله مقالات کاربردی بوده، با روش تحقیق توصیفی-تحلیلی انجام شده است

Keywords:

پایداری , پایداری اجتماعی , مراکز فرهنگی_فراغتی , محله , محلات قدیم شهر کرمان