الگوی ارتباظ والد- فرزند، مدل نظری فرزند پروری بر مبنای هستی شناسی و انسان شناسی اسلامی

نحوه تربیت والدین از مهمترین علل اثرگذار بر زندگی هر فرد است. با ارایه مدل هیا نظری از سبک های مختلف فرزند پروری و عوامل موثر برآن، سعی می شود تا سازوکارهای این تاثیر و تاثیر شناسایی و پیامدهای آن مهار شود. همانند سایر نظریه های علمی، این مدل ها نیز تابع نوع هستی شناسی و انسان شناسی نظریه پردازان آنها هستند که غالبا متعلق به جامعه غرب، تجربیات تاریخی آنان و متاثیر از نگرش های حاکم بر آن جوامع است. ناهمخوانی های این نظریه ها با برخی واقعیات تجربی، پیامدهای منفی اهداف تربیتی مندرج در آنها برای جوامع غرب و ناهمخوانی این مدل ها با مبانی فکری و ارزشی جامعه ایرانی، ایجاب می کند نظریه های فرزند پروری و مبانی آنها مورد بازنگری قرار بگیرد و مدل های بومی مبتنی بر نگرش اسلامی و تجربیات خاص جامعه ایرانی ابداع شود. هدف مقاله حاضر ارایه مدل نظری از فرزند پروری با این دو ویژگی است. به این منظور در بخش نخستین مقاله، سیر تحول مدل های نطری سبک فرزند پروری، مبانی نظری، فکری و فرهنگی و تبعات آن به اختصار شرح داده می شود. در بخش دوم، ساختار مدل نظری الگوی ارتباط والد- فرزند به عنوان الگویی بومی و مبتنی بر اندیشه اسلامی، توضیح داده خواهد شد. مفروضه های این مدل درباره برخی از ویژگی های عمومی انسان تکیه بر تحلیل محتوای کیفی آیات مرتبط با انسان شناسی قرآن و شبکه معنایی واژه های کلیدی در این آیات دارد.

Keywords:

ارتباط والد- فرزند , الگوی فرزند پروری , رویکرد ماده گرایی , رویکرد اسلامی