بررسی برخی صفات مرفو فیزیولوژیک و پایداری عملکرددانه درژنوتیپ های امیدبخش گندم نان زمستانه و بینابین درمناطق سردکشور

دستیابی به ارقام گندم با عملکرد بالا و واجد صفات مطلوب مرفو فیزیولوژیک از اهداف اصلی برنامه های هنژادی گندم می باشد جهت تعیین پایداری عملکرد دانه و سازگاری 18 ژنوتیپ پیشرفته گندم زمستانه و بینابین در قالب طرح آماری بلوک های کامل تصادفی با 3 تکرار در 2 سال زراعی 1385-87 در 9 ایستگاه تحقیقاتی اقلیم سرد کشور کرج اراک اردبیل جلگه رخ میاندوآب همدان مشهد قزوین و خوی مورد ارزیابی قرار گرفتند نتایج حاصل از تجزیه واریانس مرکب تفاوت معنی داری در سطح 1% برای اثر ژنوتیپ اثر متقابل سال X مکان و اثر متقابل سه جانبه سال X ژنوتیپX مکان نشان داد بر اساس نتایج تجزیه پایداری به روش گزینش همزمان رای عملکرد و پیداری ژنوتیپ های شماره 3و8 C-85-3وC-85-8 با داشتن بالاترین مقدار معیار گزینش همزمان برای عملکرد و پایداری YS=13 به عنوان ژنوتیپ های با عملکرد بالا و پایدار و ژنوتیپ شماره 5 و C-85-5 با داشتن کمترین عملکرد دانه و YS وYS=-8 به عنوان ژنوتیپ با کمترین پایداری شناسایی گردیدند بر اساس روش تجزیه امی AMMI ژنوتیپ های شماره 9،13،18،8 پایدار تر ودارای سازگاری عمومی نسبت به محیط های مورد بررسی بودند و این مدل قادر به تفکیک محیط ها به گروه های متفاوت بود بطوری که هر محیط یا گروه محیطی قادر به شناسایی ژنوتیپ های برتر با سازگاری خصوصی بودند

Keywords:

پایداری عملکرد , گزینش همزمان , تجزیه AMMI , انتقال مجدد آسیمیلات