پس زمینه تاریخی/اندیشه ای سیاست خارجی تعالی گرا

از روی کار آمدن دولت نهم/دهم و سیاست خارجی ایران واژه ای به نام تعالی داده شده است که بی گمان تباری داردو نمود گر برآمدن نوعی نوستالژی تاریخی است. این مفهوم بر پایه دین تعریف می شود و با محوریت امور روحی، به تغییر و تحول کیفی و کمی در نهادهای سیاسی، فرهنگی و اقتصادی جامعه می انجامد. با بررسی بن/درون مایه کلمه تعالی و با در نظر داشتن این پرسش بنیادین که سیاست خارجی تعالی گرا چه هدف ها و بنیان های دارد ، می توان به این باور دست یافت که وجود نوعی بازگشت گرایی نوستالژی انقلاب گرایی دهه های 1٬350 و نه 1٬360 به همراه امید به باز آفرینش ساختکار تمدن اسلامی /ایرانی، اندیشه ضدیت و مدرنیته و غرب در تاریخ معاصر ایران، موعودیت گرایی ، مهندسی فرهنگی، تمهید مقدمات و مقومات جستجوی راه های بدیل توسعه از سوی پست مدرن ها، سازه گرایان و نظریه انتقادی در روابط بین الملل مستندساز خلق مفهوم تعالی با معانی یکسره متفاوت با گنج واژه ه ای هفته است که مدرنیته در اختیار زمامداران گذاشته بود. برداشتی این چنین اکنون در کار جای گزین سازی مجموعه از واژگان، به جای گفتارهای برآمده از گفتمان مرسوم و معهود قدرت در عرصه بین المللی شده است.

Keywords:

سیاست خارجی , سیاست خارجی ایران , سیاست خارجی دولت نهم , سیاست خارجی دولت دهم , توسعه , تعالی نوستالژی , بازگشت گرایی