درآمدی بر ماهیت و رژیم حقوق صندوق های سرمایه گذاری

صندوق سرمایه گذاری اصطلاح است که از سال 1٬384 و با تصویب قانون بازار اوراق بهادار جمهوری اسلامی ایران وارد فرهنگ لغات بازار سرمایه ایران شده است. صندوق نهادی است که با توزیع ریسک سرمایه گذاری با استفاده از سند متنوعی از افراد بهادار و بهره مندی از متخصصان بازار سهام جهت مدیریت این سبد ، نقش مهمی را در جذب سرمایه های سرگردان و افزایش جذابیت بازار سرمایه گذاری بازی می کند. صندوق ها قاعدتا یک پوسته نو حالی هستند که با برون سپاری فعالیت خود به شرکت های دیگر که تخصص شان در این حیطه است فعالیت می کنند. بر این مبنا صندوق بر اساس خدماتی که اشخاص ثالث و در راس آن شرکت مشاور سرمایه گذاری ارایه می کند اداره می شود هر چند در مقررات ما تازه کار و مدیریت با تایید اشخاص حقیقی خبره صورت پذیرفته است. ویژگی مهم دیگر صندوق متغیر بودن سرمایه آن و قابلیت صدور و ابطال سهام بر اساس ارزش خالص روزانه هر سهم می باشد. این خصوصیت هم نقد شوندگی صندوق را تضمین کرده به هر قیمتی واقعی از ارزش هر سهم ارایه می کند. از لحاظ نظری، در حقوق ما صندوق را می توان در سه قالب بدون شخصیت حقوقی، شرکت تجاری و با شخصیت حقوقی مستقل بی آنکه شرکت باشد در نظر گرفت. آنچه که عملا امروز با تصویب قانون بازار قاچاق بهادر جمهوری اسلامی ایران مصوب اول آذرماه 1٬384 و قانون گفته ابزارها و نهادهای مالی جدید به منظور تسهیل اجرای سیاست های کلی اصل چهل و چهارم قانون اساسی مصوب 25 آذرماه 1٬388 و با تکیه بر مقررات مصوب سازمان بورس و اوراق بهادار شکل گرفته، صندوق با شخصیت حقوقی مستقل است که قواعد خاص خود را داشت و رژیم حاکم بر شرکت ها قابل اعمال بر آن نیست.

Keywords:

صندوق سرمایه گذاری , اوراق بهادار , بازار سرمایه , بورس , شخصیت حقوقی , شرکت