اثر هومات پتاسیم برقابلیت ذخیره سازی آسیمیلات ها در ساقه گندم در شرایط خشکی آخر سال

شناخت اثرات عوامل تنظیم کننده فرآیند پرشدن دانه در اصلاح پتانسیل عملکرد آنها از نظر فیزیولوژیک با اهمیت تلقی می گردد. خشکی در دوره رشد ساقه سبب کاهش آسیمیلاسیون کربن می شود و بدین ترتیب از تجمع ذخیره کاسته می شود دراین پژوهش مصرف هومات پتاسیم در شرایط اعمال تنش خشکی کنترل شده در مرحله پر شدن دانه به عنوان راه کاری برای افزایش انتقال مجدد ذخایر فتوسنتزی به دانه مورد مطالعه قرار گرفت. شش ژنوتیپ گندم درقالب اسپلیت پلات بر پایه بلوک های کامل تصادفی در سه تکرار کشت شد. پس از گرده افشانی و در طی پر شدن دانه؛ طول و وزن میانگره های ساقه اندازه گیری، و وزن ویژ] میانگره ها و ساقه محاسبه شد. بین ژنوتیپ های مورد مطالعه از لحاظ کلیه صفات اختلاف معنی داری وجود داشت. شرایط محیطی مختلف (آبیاری نرمال؛آبیاری نرمال +هومات پتاسیم، خشکی؛ خشکی +هومات پتاسیم) در وزن ویژه سایر میانگره ها ووزن ویژه میانگره ماقبل انتهایی در سطح احتمال1% اختلاف معنی درای ایجاد کرد. اما در وزن ویژه ساقه و وزن ویژه پدانکل اختلاف معنی داری حاصل ننمود. تحت تاثیر هومات پتاسیم، در شرایط آبیاری عادی وزن ویژه سایر میانگره ها از 82/19 گرم به 75/16 گرم کاهش یافت ولی در شرایط خشکی آخر فصل از 24/15 گرم به 8/16 افزایش داشت. همچنین وزن ویژه میانگره ماقبل انتهایی در شرایط آبیاری عادی تحت تأثیر هومات پتاسیم از 5/18 گرم به 23/15 گرم کاهش ولی در شرایط خشکی آخر فصل از 04/14 گرم به 69/15 گرم افزایش یافت. پس هومات پتاسیم می تواند در شرایط خشکی انتهایی مقدار مواد ذخیره ای را در میانگره ماقبل انتهایی و سایر میانگره ها افزایش دهد.

Keywords:

گندم , خشکی , هومات پتاسیم , آسیمیلاسیون