تاثیر دو شدت متفاوت %90 و PAP %70 با دو زمان استراحتی متفاوت دو و چهار دقیقه ای بر عملکرد پرش عمودی مردان تکواندوکار

مقدمه: برخی از فاکتورها و عوامل آمادگی جسمانی و حرکتی در رشتههای ورزشی خاص، از اهمیت بیشتری برخوردار هستند و اندازه بهرهمندی از این عوامل در بین ورزشکاران، نقش تعیین کننده در موفقیت یا شکست آنان هنگام مسابقه دارد. در این میان، توان عضلانی (قدرت انفجاری) از عوامل کلیدی برای دست یافتن به عملکرد و اجرای بهینه ورزشی است که در طیف وسیعی از رشته های انفرادی و گروهی نقش کلیدی ایفا میکند. بنابراین مربیان و ورزشکاران همواره درصدد یافتن یک شیوه ی موثر برای افزایش بازده توان عضلانی عضلات اسکلتی درگیر هستند .(Gourgoulis et al, 2003) تکواندو به عنوان یک هنر رزمی و رشته ورزشی پر طرفدار در بین اقشار مختلف به ویژه جوانان به شمار میرود. چابکی، سرعت حرکت و توان از اساسی ترین عوامل آمادگی جسمانی حرکتی تکواندوکاران در جریان مسابقات تکواندو محسوب میشوند. ( Heller et .(al, 1998 مطالعات پیشین نشان میدهد اجرای انقباض های ارادی بیشینه و زیربیشینه، موجب بهبود حاد توان عضلانی در عملکرد متعاقب (عملکرد توانی که پس از این انقباضات به اجرا در می آید) میشود. محققان از این پدیده با عنوان نیرومندسازی پس فعالی 183(PAP) یاد میکنند .(1) برای مثال گورگولس184 و همکاران (2003) عملکرد پرش عمودی را مورد بررسی قرار دادند و پنج ست با دو تکرار، حرکت نیم اسکات را با 20، 40، 60، 80 و 90٪ 1RM اعمال و افزایش 2/39٪ در ارتفاع پرش را مشاهده کردند (Gourgoulis et al, 2003)، عبدالمالکی و همکاران (1391 ) نیز با هدف بررسی اثر نوع و شدت اجرای انقباضهای ارادی بر عملکرد پرش عمودی ورزشکاران دو و میدانی، با بهره گیری از اجرای یک نوبت نیم-اسکات پویای بیشینه 100) درصد (1RM بهبود معنیداری را در ارتفاع پرش عمودی مشاهده کردند ( Abdolmaleki et al .(1391 در حالی که برخی از تحقیقات گزارش کردند که PAP تاثیر معنیداری بر افزایش عملکرد حرکتی ندارد. لذا با توجه به تناقض یافتههای پژوهشی موجود در این زمینه هدف از پژوهش حاضر تعیین تاثیر دو شدت متفاوت %90 و PAP %70 با دو زمان استراحتی متفاوت دو و چهار دقیقه ای بر عملکرد پرش عمودی مردان تکواندوکار میباشد.