تاثیر تداخل زمینه ای فزاینده نظام دار بر عملکرد و یادگیری برنامه حرکتی تعمیم یافته در افراد معلول

سوالی که برای مربیان و معلمان مطرح است این بوده وهست که چه تغییراتی، با چه نظم و آرایشی و در چه شرایطی رابکارگیرند تا بهره جلسات آموزش بهینه شود یکی از راه های برنامه ریزی تمرین، به کار بردن پدیده ای به نام اثر تداخل زمینه ای فزاینده دار نظام است× بتیگ در زمینه یادگیری مهارت های کلامی نشان داد که، هر چند تداخل ناچیز به اجرای بهتری دراکتساب منجر می شود، اتداخل اما زیاد به اجرای بهتری در یادداری وانتقال می انجامد× شی ومورگان اولین کسانی بوده اند که پیش بینی های آزمایش های بتیگ را درزمینه تکلیف های حرکتی بررسی ومورد تایید قرار داده اند آن ها نشان داده اند که از همان ابتدا کوشش های اکتساب، گروه عملکرد مسدود بهتری داشته است× در مقابل در یادداری فوری و تاخیری عملکرد گروه تصادفی بهتر از گروه مسدود بود. بارتولی وهمکارانش نشان داده اند که دراکتساب و یادداری مهارت های والیبال نتایج گروه های تمرین تصادفی و زنجیره ای بهتر از گروه مسدود بوده است درمقابل میرا و تانی نتوانسته اند اثر تداخل زمینه ای را در مورد مهارت پرتاب دارت نشان دهند× حمایت طلب وهمکاران نیز در مقایسه سه گروه تمرین مسدود، تصادفی و مسدود تصادفی در مرحله اکتساب بین گروه ها تفاوت معناداری را در یادداری مشاهده ننمودند با توجه به اینکه پژوهش های کمی در این زمینه از آرایش تمرین صورت گرفته، هدف از پژوهش حاضر، مقایسه تاثیر آرایش های تمرین مختلف ×مسدود، فزاینده نظام دار و تصادفی× بر اکتساب و یادداری مهارت پاس بسکتبال در افراد معلول است.