طراحی پژوهشکده فرهنگ و هنر با رویکرد به باز آفرینی عناصر معماری ایرانی - اسلامی

با ورود عناصر فرهنگی و معماری دیگر کشورها، به خصوص کشورهای غربی، فرهنگ و در پی آن هویت جامعه ایرانی نیز دستخوش تغییراتی شده است؛ از این رو امروزه بحث درباره فرهنگ و معماری در شاخه ها ی مختلف علمی مورد توجه قرار گرفته است. در این اوضاع متعاقبا فرهنگ و هنرهای بومی و محلی نیز رو به فراموشی سپرده شده اند که نیاز به احیا و بازسازی آن به هر نحوی مشهود و لازم می باشد. معماری ایران و اسلامی در قالب طراحی یک پژوهشکده نه تنها معرف شهروندان و اصول اعتقادات آن ها است؛ بلکه خود به وجود آورنده ی احساسی پاک و متعالی در بیننده می باشد. در نتیجه با توجه به چنین دستاوردهایی به این مهم رسیده شد که در معماری ایرانی و اسلامی که گویای فرهنگ، هویت و کالبد وجودی می باشد، از این رو در طراحی حاضر مورد استفاده قرار گرفته است. محدوده این تحقیق بررسی نقش فرهنگ جامعه در شگل گیری معماری و نقش معماری در کمک به تعامل افراد جامعه می باشد بنابراین این مجموعه نه تنها فضایی برای شناخت هنرها می باشد بلکه فضایی برای ارتباط بین فرهنگ و هنر و نیز ارتقا ء سطح تعاملات اجتماعی و فرهنگی جامعه می باشد. در این مقاله تلاش شده تا از ابعاد و دریچه های گوناگون این موضوع مورد بررسی قرار گیرد و در نهایت رسیدن به یک فضای فرهنگی با توجه به خواسته های نیازها مدنظر بوده است. روش پژوهش مورد استفاده در این مقاله، توصیفی تحلیلی بوده و داده ها و اطلاعات پژوهش و تحلیل اطلاعات به شیوه کتابخانه ای و اسنادی گردآوری شده است.

Keywords:

پژوهشکده , فرهنگ و هنر , معماری ایرانی – اسلامی , طراحی