چگونگی خوانش الگوی باغ ایرانی مبتنی بر منظر شفا بخش

هدف طراحی باغ های درمانی و ترمیمی، ایجاد محیطی خاص به منظور ارتقاء تندرستی از طریق انجام فعالیت های درمانی است. این باغ ها ارتقادهنده هر سه بعد جسمی، روانی و اجتماعی تندرستی هستند؛ بر این اساس باغ های درمانی به چهار دسته باغ های مدیتیشن متمرکز بر بهبود روح و روان، باغ های شفابخش متمرکز بر به دست آوردن مجدد تندرستی به وسیله تجربه حسی طبیعت، باغ های ترمیمی متمرکز بر بهبود تندرستی اجتماعی و باغ های تواناسازی متمرکز بر ارتقاء تندرستی جسمانی؛ تقسیم می شود. روش تحقیقی که در این مقاله استفاده شده، روش اسنادی، مطالعات کتابخانه ای ( از طریق اطلاعات مکتوب، اسناد وگزارش های موجود) و استفاده از روش توصیفی تحلیلی به گونه تاریخی می باشد. در این پژوهش، با توجه به شفابخشی طبیعت و با فرض اینکه الگوی منظر باغ ایرانی قابلیت تطبیق با شاخصه های باغ های درمانی را دارا است، به بررسی میزان تطابق الگوی منظر باغ ایرانی با باغ شفا بخش پرداخته شده است. فرایند این مقاله شامل سه بخش می باشد، در مرحله اول به معرفی باغ ایرانی و شاخصه های آن و در مرحله بعد به معرفی باغ های چهار گانه درمانی پرداخته شده و سرانجام نتیجه پژوهش بیانگر آن است که باغ ایرانی به ترتیب بیشترین میزان تطابق را با باغ شفابخش، پس از آن باغ مدیتیشن، باغ ترمیمی و کمترین میزان تطابق را با باغ تواناسازی دارا است، پس از آن به بررسی ویژگی های باغ شفابخش پرداخته شده است. در صورت به کارگیری منظر شفا بخش در الگوی باغ ایرانی به وسیله تجربه حسی طبیعت می توان آرامش، امنیت روانی، خوانایی را در باغ ایرانی تقویت کرد.

Keywords:

باغ ایرانی , الگو , منظر , شفا بخشی , منظر شفا بخشی