ارزیابی تحمل گیاهچه های برنج به تنش خشکی درکشت هیدروپونیک

به منظور بررسی تحمل به خشکی در ژنوتیپ های برنج، آزمایشی به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی، شامل ژنوتیپ (تعداد 10 ژنوتیپ) و سطوح مختلف PEG ( شامل مقادیر 0، 1-، 2- و 3- بار) که در شرایط کشت هیدروپونیک انجام یافت وصفات طول ریشه ، طور ساقه، تعادد ریشه وضخامت (قطر) ریشه اندازه گیری شد. بر اساس تجزیه واریانس احتلاف بسیار معنی داری برای صفات مورد مطالعه نشان داد. مقایاه میانگین سطوح مختلف خشکی بر صفات گیاهچه ای مورد مطالعه نشان داد که صفات طول ساقه (39/87=y) طول ریشه (9/80=y) تعداد ریشه (11/23 = y) و ضخامت ریشه (0/270=y) بالاترین مقادیر را در سطح شاهد (بدون تنش با پلی اتیلن گلیکول) و کمترین مقدار را در سطح PEG 3- بار داشتند. این موضوع نشان داد که شرایط خشکی روی متغیرهای اندازه گیری شده اثر کاهشی دارد. رقم Palawan از نظر صفات قطر ریشه (0/3083=y) تعداد ریشه (11/58=y) و طول ریشه (12/1667=y) بیشترینم میزان را داشت. تز نظر تعداد ریشه ارقام Palawan و L106 به ترتیب با مقادیر میانگین 11/58 و 11/75 بیشترین تعداد ریشه را داشتند. حداکثر طول ریشه متعلق به ژنوتیپ های Palawan ، شصتک محمدی و حسنی به ترتیب با مقادیر 12/1667 ، 8/6500 و 8/4875 سانتی متر بود. به نظر می رشد که این ژنوتیپ ها سطح بیشتری از ریشه برای جذب آب داشته باشند. کمترین میزان طول ریشه متعلق به L12 با میانگین 8/50 بود و همچنین مقایاه میانگین صفات مورد بررسی نشان داد که ژنوتیپ های متحمل، قطر ریشه، تعداد ریشه و طول ریشه بالاتری نسبت به ژنوتیپ های حساس به تنش خشکی داشتند. با توجه به مجموع صفات می توان رقم L106 را به عنوان رقم متحمل به خشکی معرفی نمود.

Keywords:

برنج , تنش خشکی , تجزیه واریانس , کشت هیدروپونیک