ارایه چارچوب تعیین نوع مخلوط بتن آسفالتی مناسب از دیدگاه فنی و اقتصادی

ازآنجاکه ساخت، نگهداری و ترمیم روسازی‎های آسفالتی عموما اعتبارات هنگفتی را به خود اختصاص می دهد. ازاین رو روسازی، باکیفیت مطلوب، عمر مناسب و اقتصادی پیوسته مدنظر بوده است. شرایط بد اقلیمی و افزایش بار ترافیکی باعث افزایش خرابی های آسفالت های موجود شده است. هدف ترکیب سه رویکرد فنی، اقتصادی و اجرایی به منظور رسیدن به یک مدل تصمیم گیری چند معیار جهت انتخاب آسفالت غیر حفاظتی مناسب به جای آسفالت داغ سنتی است. در رویکرد فنی چهار مشخصه مقاومت مارشال، مقاومت شیار شدگی، مقاومت خستگی و مدول برجهندگی آسفالت های پلیمری، ماستیک، لاستیکی و گرم موردمطالعه قرارگرفته با مشخصه های آسفالت داغ موردقیاس قرارگرفته است. در رویکرد اقتصادی هزینه تولید و اجراء محاسبه و مقایسه شده است؛ و در رویکرد اجرایی نظرات صاحب نظران مورد تحلیل سلسله مراتبی قرارگرفته است. نتایج نشان داد دو آسفالت گرم و پلاستیکی ازنظر مشخصه های فنی با حدود 40 درصد رشد نسبت به آسفالت داغ وضعیت نزدیک به هم دارند. هرچند آسفالت لاستیکی با 3 درصد رشد قیمت دارای ارجحیت بیشتری است؛ اما تحلیل سلسله مراتبی نشان داد آسفالت لاستیکی کمترین مقبولیت را بین صاحب نظران داراست. آسفالت پلیمری با بالاترین مقاومت خستگی از دیدگاه صاحب نظران مناسب ترین جایگزین برای آسفالت سنتی است. آسفالت ماستیک با حدود 50 درصد رشد قیمت گران ترین آسفالت است.

Keywords:

آسفالت گرم (WMA) , آسفالت پلیمری , آسفالت ماستیک , آسفالت لاستیکی , ارزیابی فنی و اقتصادی , تحلیل سلسله مراتبی (AHP)