جستاری بر تفاوت های ساختاری در هویت معمارى قدیم و جدید شهر سنندج

اندکی پس از شروع دنیای مدرن در ایران، مقاومت دنیای سنت در معماری اصیل ایرانی که نتیجه یک سیر تکاملی در طول قرنهای متمادی بود، موجب شد تا معماری ایران به یک معماری بی هویت و نا به هنجار تبدیل گردد، هجوم معماری مدرن و عدم شناخت درست این سبک از معماری باعث شد تا معماری شهرهای تاریخی ما با نا به سامانی و بی هویتی روبرو شود.در عصر متاخر امروزی شهر سنندج نیز بعنوان یکی از شهرهای تاریخی ایران، معماری آن همانند بسیاری از شهرهای تاریخی دیگر، دستخوش تغییر و تحولاتی اساسی شده است، که مایحصل آنرا نه می توان معماری سنتی نامید و نه معماری مدرن. از این حیث شناخت شاخصه های هویت ساز، در معماری سنتی این شهر که متاسفانه تاکنون در کتب و مقالات علمی به آنها اشاره ای نشده است، می تواند بسیار مسمر ثمر واقع گردد.طرح سوال در این پژوهش اینگونه است که معماری گذشته شهر سنندج دارای چه ویژگی ها و شاخصه هایی بوده است که پس ازگام نهادن به دنیای مدرن و حتی شروع دوران پست مدرن نیز دچار بی هویتی شده است و همچنین چه عواملی باعث به وجود آمدن این نوع بی هویتی در معماری معاصر سنندج شده است نگارندگان برای پاسخگویی به این پرسشها ابتدا با بررسی های میدانی ومطالعات کتابخانه ای شاخصه های هویت ساز معماری قدیم و جدید سنندج را تقسیم بندی و ارزیابی نموده اند و سپس با استفاده از روش توصیفی-تحلیلی ،قیاسی به بررسی تفاوتها در ساختار این دو نوع معماری در شهر سنندج پرداخته اند.نتایج حاصل از پژوهش نشان می دهد که دستیابی به این شاخصه ها و همچنین بررسی تفاوتهای عینی در این دو نوع معماری می تواند طراحان معمار ما را در جهت نیل به معماری ایده آل همچون گذشته در طراحی های آینده در این شهر کمکهای شایانی بنماید.

Keywords:

شهر سنندج , معماری , سنت , مدرنیته