ذرات معلق با قطر آیرودینامیکی کوچک تر از ده میکرون، تاثیرگذارترین ذرات موجود در
گردوغبار بر روی سلامت موجودات زنده و اکوسیستم هستند. این ذرات علت اصلی کاهش میدان دید یا تاری هوای ناشی از
آلودگی در شهرهای بزرگ می باشند. شهر
یزد واقع در کویر مرکزی و از مهم ترین شهرهای صنعتی ایران است.
ذرات معلق در هوای این شهر، پتانسیل بالایی را در
آلودگی هوا دارد. در روزهای بدون باد و با پدیده وارونگی، ریزگردهای صنعتی و در روزهای با بادناکی بیش از سرعت آستانه، ترکیب ریزگردهای صنعتی و معدنی و سایر اراضی، موجب تشدید غبارناکی هوا در سطح شهر
یزد می شود. هدف از این مطالعه، بررسی میزان غلظت
ذرات معلق و ارتباط آن با رخدادهای
گردوغبار شهر
یزد در طی سال های 1391 تا 1395، با استفاده از اطلاعات ارایه شده از ایستگاه سنجش
آلودگی شهر
یزد است. نتایج نشان داد که رابطه مستقیم و تاثیرگذاری بین میزان
ذرات معلق و تعداد رخداد گردوغباری شهر
یزد وجود دارد. متوسط غلظت PM10 موجود در هوا در چهار ماه نخست سال، بیش از 115 میکروگرم بر مترمکعب است که بالاترین میزان غلظت، در طی 12 ماه سال بوده و این افزایش غلظت همزمان با بیشترین زمان وقوع رخداد
گردوغبار در شهر
یزد است. این فرآیند نشان می دهد که بخش اعظمی از ریزگردهای ثبت شده در محدوده شهر یزد، عامل توسعه معدنی، خاصه معادن شن و ماسه دارد که عموما در مجاورت شهر قرار دارند و همزمان با تشدید شرایط بادناکی بر غلظت آن ها در شهر افزوده می شود. بنابراین، با توجه به غلظت بالای ریزگردها به ویژه در فصل بهار و تاثیر آن بر سلامتی افراد جامعه، لازم است که اقداماتی در جهت کنترل و کاهش اثرات این پدیده صورت پذیرد.