مقایسه گروه های مختلف دوچرخه سواران حرفه ای از نظر مالکیت و استفاده از کلاه دوچرخه سواری بر پایه مدل باور سلامت

کلاه ایمنی دوچرخه سواری ابزار مهمی در کاهش آسیب به سر در هنگام تصادف دوچرخه سواران است. با این وجود تمایل زیادی به استفاده از کلاه ایمنی دوچرخه سواری وجود ندارد. هدف از این مطالعه، بررسی عوامل مرتبط با مالکیت و استفاده از کلاه دوچرخه سواری است. نمونه آماری، به روش اینترنتی و از میان دوچرخه سواران حرفه ای عضو گروههای دوچرخه سواری جمع آوری گردید. باورهای مختلف پاسخ دهندگان در مورد کلاه ایمنی دوچرخه سواری بر مبنای مدل باور سلامت بنا گردید که نتایج آن رضایت بخش بود. تحلیل واریانس چندمتغیری نشان داد که گروه مطالعه (دوچرخه سوارانی که کلاه ایمنی ندارند و از آن استفاده نمیکنند، دوچرخه سوارانی که کلاه ایمنی دارند و از آن استفاده نمیکنند و دوچرخه سوارانی که کلاه ایمنی دارند و از آن استفاده میکنند) تفاوت معنیداری در متغیرهای وابسته ی معافیت درک شده از خطر، مزایای ایمنی، مزایای احساسی، موانع غرور فردی و همچنین مزاحمتها و هزینه کلاه ایجاد میکنند. مقایسه طرحریزی شده بین دو گروه مالکیتی کلاه نداشتن و کلاه داشتن نشان داد که معافیت درک شده از خطر، مزایای ایمنی، مزایای احساسی، مزاحمتها و هزینه کلاه و همچنین قوانین والدین در زمان کودکی بین دو گروه یاد شده متفاوتند. کاربردهای عملی نتایج تحقیق در این بررسی مورد بحث قرار گرفته است.

Keywords:

کلاه ایمنی دوچرخه سواری , مدل باور سلامت