رعایت اصل انصاف در حقوق جزای ایران و بررسی آن در فقه امامیه

عدالت و انصاف هدف احکام و قواعد فقهی و حقوقی است. برخی به دلیل عدم تحقق مطلوب این هدف در فقه و حقوق، آن را به صورت قاعده ای ارایه نموده اند، تا فقها و قضات دادگستری، احکام و قوانین موجود در فقه و حقوق را با آن ارزیابی کنند و هر چه را که عقل آن ها مستقل از شرع مخالف با عدالت و انصاف بیابد، کنار نهند و قوانین و احکام را آن گونه که مقتضی عدل و انصاف می دانند، صادر نمایند. اثبات چنین قاعده ای بر این مبنا استوار است که عقل بشری قادر به درک تمام یا اکثر مصادیق عدالت است. درپژوهش حاضر ضمن توجه به اصل انصاف و ارتباط ان با قاعده فقهی و حقوقی ، ضمن پاسخ به سوالات مطرح شده با بهرگیری ازکتب و مقالات و پایان نامه های مختلف با روش تحلیل و توصیفی سعی بر نگارش موضوع برامدیم . شایان ذکر است که پژوهش حاضراز نظر جزایی با کمبود منابع روبرو بوده ، بطور مستقل و مجزا تا به حال در هیچ زمینه ای مطرح نگردیده است.

Keywords:

انصاف , عدل , فقه امامیه , قوانین جزایی