ارایه مدل پیشبینی برای بررسی میزان رضایت یادگیرنده در سامانه یادگیری الکترونیکی دانشگاه های دارای نظام آموزش از دور1

هدف از این تحقیق، ارایه مدلی برای سنجش عوامل موثر بر میزان رضایت یادگیرنده در سامانه یادگیری الکترونیکی دانشگاه های دارای نظام آموزش از دوردردانشگاه های دارای سیستم مجازی مستقر در شهر تهران در گروه های علوم انسانی است. روش تحقیق از نوع همبستگی و به صورت پیمایشی انجام شده است. دانشگاه پیام نور- تربیت مدرس-تهران-شهید بهشتی- علم و صنعت ایران به عنوان جامعه آماری انتخاب شدند. جامعه آماری شامل3039 نفراز دانشجویان دوره های یادگیری الکترونیکی در این تحقیق از نمونه گیری تصادفی استفاده شده است و 385 نفر از دانشجویان دوره های یادگیری الکترونیکی به صورت تصادفی انتخاب شده اند. ابزار جمع آوری اطلاعات پرسشنامه ب بودکه روایی آن توسط اساتید دست اندرکار آموزش ازدور و پایایی آن با استفاده از ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه98/. به دست آمد. با استفاده از تحلیل های آماری، داده های حاصل از پرسشنامه به کمک نرم افزار لیزرل و با استفاده از روش مدلسازی معادلات ساختاریافته، مدل پیشنهادی تحقیق، آزموده شد. نتایج حاصل نشان میدهد که ارتباطی بسیار قوی بین محتوا، فناوری، مدرس، کیفیت از بعد (فنی- آموزشی- محتواواطلاعات- خدمات)، محیط و رضایت در سامانه الکترونیکی وجود دارد. همچنین بر اساس ضرایب استاندارد شده رگرسیونی (ضرایب تحلیل مسیر) مشاهده می شود به ترتیب عوامل محیطی دارای بیشترین اهمیت، کیفیت اطلاعات رتبه دوم، کیفیت آموزش رتبه سوم، کیفیت فنی رتبه چهارم، محتوا رتبه پنجم، استاد رتبه ششم، کیفیت خدمات رتبه هفتم و فناوری رتبه هشتم هفتم کمترین اهمیت را دارد.

ارایه مدل پیشبینی برای بررسی میزان رضایت یادگیرنده در سامانه یادگیری الکترونیکی دانشگاه های دارای نظام آموزش از دور1 Keywords:

رضایت , یادگیرنده , یادگیری الکترونیکی , آموزش از دور