اثربخشی آموزش در برنامه مهارت های هیجانی- اجتماعی بر کنترل خشم و توانایی حل مسیله اجتماعی در نوجوانان وابسته به مواد

مقدمه: مطالعه حاضر با هدف بررسی اثربخشی آموزش برنامه مهارت های هیجانی- اجتماعی بر کنترل خشم و توانایی حل مسیله اجتماعی در نوجوانان وابسته به مواد در سال 1394 در تبریز انجام گردید. مواد و روش ها: روش پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون- پس آزمون باگروه کنترل است. جامعه ی آماری پژوهش را کلیه نوجوانان وابسته به مواد کانون اصلاح و تربیت شهر تبریز تشکیل می دادند که از میان آنها 28 نفر به روش نمونه گیری در دسترس انتخاب و در دو گروه آزمایش (14) و گروه کنترل (14) به صورت تصادفی ساده جایگزین شدند. به گروه آزمایش، 12 جلسه مهارت های اجتماعی- هیجانی یک ساعته آموزش داده شد و گروه کنترل هیچ آموزشی دریافت نکرد. برای جمع آوری دادهها از پرسشنامه های کنترل خشم و توانایی حل مسیله اجتماعی استفاده شد. داده ها از طریق آزمون آماری کوواریانس مورد تجزیه و تحلیل قرار گرفتند. یافته ها: یافته های این مطالعه نشان داد که آموزش مهارت های هیجانی- اجتماعی، کنترل خشم و توانایی حل مسیله سازنده را در گروه آزمایش و پس آزمون به طور معناداری افزایش و توانایی حل مسیله سازنده را در گروه آزمایش و پس آزمون به طور معناداری افزایش و توانایی حل مسیله ناکارآمد را کاهش داده است. نتیجه گیری: با توجه به نتایج به دست آمده می توان گفت که آموزش مهارت های هیجانی- اجتماعی در افزایش کنترل خشم و توانایی حل مسیله سازنده و کاهش توانایی حل مسیله ناکارآمد موثر می باشد.

Keywords:

مهارت هیجانی- اجتماعی , کنترل خشم , توانایی حل مسیله اجتماعی , نوجوانان وابسته به مواد